Anuradhapura

Zondag 1 juni 2014,
Op reis, op weg naar Anuradhapura. Eerst met een treintje naar Puttalam, een kleine 100 km naar het noorden. We deden daar wel 3 1/2 uur over. Er was ook maar 1 spoor, dus moest er vaak gewacht worden op stationnetjes waar wel 2 sporen waren om een trein in tegenovergestelde richting langs te laten komen.
Toen met de bus nog zo'n 2 uur rijden, dat was ook wel een ervaring. Die reed in ieder geval stukken harder dan de trein en was overvol. Het eerste deel van de reis moesten we staan. Dan moet je je wel stevig vasthouden hoor. Later konden we gelukkig zitten.
Wat is dit een heerlijk groen eiland. Prachtige grote oude bomen, veel palmen en overal langs de weg en langs het spoor kleine huisjes.
Rond een uurtje of 4 zaten we bij Janny. Hier logeren we een poosje en gaan we mee het "veld" in op bezoek bij allerlei sponsorkinderen.
We hebben kennis gemaakt met Asanka, de vaste tuktuk driver en met Senpathi, de lokale medewerker van Sri Lanka Support. Janny woont op een 2e etage van een huis en we hebben een heerlijke slaapkamer voor onszelf gekregen, echt super. Tot laat in de avond hebben we zitten kletsen op het balkon. De temperatuur is hier heerlijk, graadje of 25, en er waait ook nog eens een lekker windje. Prima plekje hier.

Maandag 2 juni 2014
Janny moest vanmorgen eerst naar een bruiloft van een leerkracht (Wahini), dat gaf ons de gelegenheid om even een rondje door de buurt te doen.
In de middag zijn we op pad gegaan met Senpathi op de brommer en wij drieën bij Asanka in de tuktuk. We gingen twee nieuwe kinderen thuis bezoeken. Janny en Senpathi krijgen via de leerkrachten namen van kinderen door die voor sponsoring in aanmerking komen. Die kinderen worden thuis bezocht en er wordt gekeken of er hier inderdaad sprake van armoede is. Deze beide kinderen kwamen in aanmerking. Ze kregen alvast een mooie rugzak met wat krijtjes ed en nu moet er op zoek gegaan worden naar een sponsor. Kinderen worden van 6 tot 18 jaar gesponsord, en het kost per jaar €100,-. Hiervan worden de schoolspullen betaald en sportschoenen. Ze worden in de gaten gehouden, of ze echt naar school gaan (zo niet, dan stopt de sponsoring). Ze krijgen een spaarbankboekje en elk jaar wordt een deel van het sponsorgeld daar op gespaard, met een éénmalige kleine inleg van de ouders. Dit geld kunnen ze gebruiken als ze verder gaan studeren, studeren ze niet verder dan mogen ze dit geld toekomstgericht gebruiken te denken valt aan rijbewijs, naaimachine, gereedschapskist oid.
Verder krijgt ieder 10 jarig kind een fiets en in grade 7 krijgen ze een Singalees/ Engels woordenboek. Meer informatie is te vinden op www. srilankasupport.nl en op Facebook.
Op de terugweg hebben we een klein stukje van de heilige stad gezien, oa de stupa met de olifantenmuur, daar gaan we op een ander tijdstip nog wel eens heen.
Daarna hebben we nog een lemontje gedronken is een super groot koloniaal huis (Tissa Wewa) met enorme tuin. En lekker gegeten van de take away store.
Het is opvallend hoe schoon het hier is, echt verreweg het schoonste Aziatische land wat we bezocht hebben. Zelfs in de jungle zijn de erfen keurig aangeveegd.

Dinsdag 3 juni 2014
Vanmorgen zijn we weer op pad gegaan, 2 scholen bezocht waar wij bij de ene een gitaar en bij de andere een viool mochten afleveren, geschonken door een Schots echtpaar. Bij de vioolschool mochten we in de muziekklas en kregen we nog een optreden van de kinderen cadeau. Ze waren aan het oefenen voor Poson, een volle maan feest wat in juni speciaal is vanwege de komst van het Boeddhisme naar Sri Lanka, dit jaar op 13 juni.
We zijn doorgereden naar een familie waar Sri Lanka Support gaat helpen om een nieuw huis te bouwen, de situatie ter plaatse nog eens bekijken, de tekening die Ben Gillissen gemaakt heeft aan de familie laten zien en regelingen te treffen over de aanvoer van materiaal.
Toen een poosje terug naar huis en 's middags zijn we op bezoek gegaan naar Diviyanki, ons sponsorkind. Een schatje in de jungle. We hadden voor haar en haar broertje cadeautjes meegenomen en voor het hele gezin een voedselpakket, daar waren ze allemaal blij mee. We mochten in het huisje kijken, in de keuken, en het toilet hadden we al gezien toen we even moesten wachten op het gezin. Ze waren ergens de was aan het doen.
Er is geen stromend water, elektriciteit voor 1 lampje, en de keuken was akelig leeg. Wel gebruiksartikelen zoals pannen, maar geen voorraad of zo. Ze waren dan ook erg blij met het voedselpakket, het jongetje danstte rond met een doosje crackers.
Het liep al weer tegen zessen toen we terug waren

Woensdag 4 juni 2014.
Vanmorgen zijn we op sponsorfietsen ( die worden eind van de maand nog aan sponsorkinderen gegeven) naar de heilige stad (Sacred City) gegaan. Dat deel van Anuradhapura is al duizenden jaren oud en staat op de Unesco erfgoed lijst. Onderweg toen we aan het zoeken waren hoe we verder moesten kwam er een jonge man op een brommer helpen. Ondanks dat we het niet nodig vonden om een gids te hebben, was het wel handig dat hij de weg kende.
We hebben de oudste gedocumenteerde boom ter wereld bezocht. Deze Bhodi Tree is een loot van de oorspronkelijke boom waar Boeddha verlichting bereikte in de Indiase plaats Bodhi Gaya, in de buurt van Varanasi. De Bo boom wordt al 23 eeuwen vol toewijding verzorgt, inmiddels wordt hij ondersteund door een metalen raamwerk en staat er een hekwerk om. Veel van de bo bomen bij de tempels zijn weer loten van deze boom.
Verder hebben we de hele grote stoepa Ruwanweliseya bezocht, die omringt wordt door mans hoge olifanten. Omdat er deze en volgende maand grote feesten zijn, zijn alle stoepa's of Dagoba zoals ze hier genoemd worden opnieuw in de verf gezet. Alles ziet er spik en span uit, eigenlijk een beetje te nieuw.
Het koperen paleis, was ooit een monniken verblijf van 9 verdiepingen, nu zijn alleen de palen van de fundering over.
Uit de 3e eeuw voor Christus stamt de Isurumuniya, een rotstempel, in de loop der eeuwen uitgebreid met baksteen, trappen uitgehouwen enz. Hier vlakbij waren de tuinen van het koninklijke lusthof waar je goed het ingenieuze systeem kon bekijken van de watervoorziening uit het Tissa Wewa. Een uitgegraven waterbekken ook uit dezelfde tijd. Dit water voorziet het droge Anuradhapura van water voor de rijst enz.
Toen we dit alles hadden bekeken wilden we de gids geld geven, maar toen bleek hij toch wel erg duur. Een minder leuk einde van een interessante dag.
We vertelden het tegen Janny, die vertelde het tegen Sempathy, er werd getelefoneerd en nog eens en een uurtje of wat later kwam er een gids met ons praten die zijn excuses aanbood voor het gedrag van zijn collega. Het werd hier hoog opgenomen dat we bedrogen werden. Geen Anuradhapura stijl. Wel netjes hoor.
Inmiddels werd er bij Janny thuis volop brillen gepast, mensen zoeken een montuur uit en gaan om glazen bij de opticien, want glazen zijn niet zo duur. Zaterdag is er een grote brillenverkoop dag.

Donderdag 5 juni 2014.
Wat is er vandaag weer veel gebeurd, we gingen vanmorgen eerst naar de eerste steen legging van het nieuwe huisje, waar we dinsdag gekeken hadden. Inmiddels waren er al graniet resten (rumble metal) gebracht, deze worden voor de fundering gebruikt, zand en cement, dus er kon begonnen worden. Met touw was het huisje uitgezet en vier metselaars waren bezig om de sleuven voor de fundering uit te graven. De moeder was bezig met een emmer en een kruik water uit een waterput te halen, zo'n 100 meter verder in de jungle, en vulde 2 metalen tonnen. De zoon en de oom waren bezig emmertjes zand over de spoorrails te dragen en dan met een kruiwagen naar de bouwplaats te brengen. Ja, er werd daar hard gewerkt. Volgens de astroloog was 10.44 uur de goede tijd om de eerste steen te leggen en aldus gebeurde dat.
De eerste steen is een halve zandsteen. Hol met een deksel. In de holte zitten kruiden, maar voor het plaatsen werd de sleuf eerst bewierookt. Mama mocht de eerste steen plaatsen. Een papa is er niet meer, hij is onder de trein gekomen. Of de duvel er mee speelde, op het moment van plaatsen kwam er een trein langs, dat terwijl elke dag maar een stuk of zes langs komen, bizar gewoon. Na het plaatsen werd iedereen getrakteerd op melkrijst. Met een lekkere scherpe saus. Er was zelfs taart. Nou dat kost wel een weekloon van mama hoor.
We hopen dat ze gelukkig worden in dat nieuwe huisje en Janny zorgt voor een foto als het huis klaar is. Volgens Janny gaat dat heel snel, misschien deze maand nog wel.
Hierna gingen we naar het community center. We konden nog net even de kleuters zien voor ze naar huis gingen, daarna kwamen de mama's om een naaicursus te volgen en de mama's die een manden vlecht cursus hadden gevolgd gingen net weg.
Een heerlijk open gebouw, prettige sfeer daar.
Na een poosje thuis te zijn geweest, zijn we in de middag naar de Barber shop geweest ( herenkapper) voor een hoofd massage. Jan heeft zich meteen ook weer laten knippen. Een half uur lang lekker op je hoofd, rug, armen en nek gemasseerd, heerlijk .... Wanneer mag ik weer?

Vrijdag 6 juni 2014
Vanmorgen zijn we naar Mihintale geweest, letterlijk vertaald Mahinda's heuvel. Volgens de overlevering was dit de plaats waar koning Devanampiyatissa in 247 voor Chr. Mahinda ontmoette, een Indiase prins, die hem bekeerde tot het Boeddhisme, en zo het Boeddhisme naar Sri Lanka bracht.
Na 1840 treden kom je bij de Ambasthala Dagobe, maar voor je daar bent kom je langs allerlei andere interessante plaatsen. Er zijn twee dagoba's waar een haar van Boeddha bewaard wordt. Een overhangende rots zou de rustplaats van Mahinda geweest zijn, en er was een geweldig uitzichtpunt. Wat de pret aanzienlijk verhoogde was dat er net een blik monniken opengetrokken was, dat is voor de sfeer van de foto's wel zo leuk. De monniken vonden het ook geweldig dat wij daar waren en ze wilden allemaal met ons op de foto, haha we hadden het er maar druk mee.
Op de heenweg zijn we ook nog wezen kijken bij een enorme Baniyan boom, zo'n boom waarvan de luchtwortels weer de grond in gaan. Deze had een hele cirkel om zich heen gemaakt waar bankjes stonden. Ooit de meditatieplek van Janny. Een heerlijke rustige plaats. Op de terugweg zijn we langs het zwarte meer gegaan, een paleis ruïne aan een donker water omringt door de prachtige tempelbomen, oftewel Araliya's. Deze bomen stonden ook overal op Mihintale nog net in bloei, ze beginnen nu bloemen en bladeren te verliezen.

Zaterdag 7 juni 2014
Deze dag gingen we allereerst naar het in aanbouw zijnde huisje gaan kijken. In Nederland worden hiervoor kaarten verkocht en alhoewel nog niet alles verkocht is zijn ze hier toch maar vast begonnen. Er wordt door iedereen hard gewerkt en de sleuven waren bijna allemaal klaar. De fundering is men nu aan het metselen. Gaat snel hoor.
Één van de metselaars ving nog een kameleon en zette hem op de rode stenen, speciaal voor ons om te fotograferen, maar voor hij rood werd was hij ontsnapt.
Vanmiddag hebben we meegewerkt aan een brillenverkoop. Voor 100 rupi (€0,56) kunnen de mensen een montuur uitzoeken, het is dan de bedoeling dat ze met het montuur naar de opticien gaan en dan glazen laten aanmeten. Glazen zijn hier niet zo duur, monturen wel.
De helft van het geld is voor de organiserende club en de rest is voor vervoer daarheen.
Er zaten al veel mensen te wachten bij het community center ( een andere weer dan donderdag) en eerst legden we een 50 brillen neer, de eerste 5 mensen mochten gaan zoeken. De mensen proberen toch een bril te vinden waar ze ook door kunnen zien, dus het duurde even. Toen de volgende groep mocht gaan kijken voelde iedereen zich aangesproken en kwam iedereen rond de tafel. Passen, kijken, lezen, lachen, brillen doorgeven. Na zo'n 1 1/2 uur waren er toch 61 brillen verkocht. Er waren 100 mensen uitgenodigd, dus een hele hoop tevreden mensen. Sommigen echt heel erg dankbaar.
Nog een schooltas afgegeven bij een nieuw sponsorkind en vervolgens nog even naar de grote weekendmarkt. Lekker fruit gekocht.