Phnom Penh

Woensdag 2 april 2014.
Phnom Penh
Reisdag vandaag, om 6.00 uur vertrokken vanuit het hotel, om 7.00 uur vertrok de bus. Een grote goede airco bus. In de bus zaten nog twee backpackers maar voor de rest Cambodjanen. De kinderen hebben vakantie en van 13, 14 en 15 april is het Khmer nieuwjaar. Iedereen gaat dan naar familie, de bus zat nu al vol met hele families, veel kinderen ook.
De reis verliep prima. Heel veel wegen zijn opgebroken, en dan ook heel de weg, niet alleen de linker of rechter rijstrook maar helemaal en dan is de weg dus erg stoffig en het tempo laag. Maar we zaten goed, koel, boekje erbij super. Om 19.30 uur waren we in Phnom Penh.
Inmiddels waren er nog maar 10 mensen over en de bus was een ravage van achtergelaten afval. Iedereen gooit alles op de grond. ( mensen rochelen ook gewoon op de grond bleeeeeh)
Het hotel hadden we van te voren geboekt. We werden opgehaald, prima geregeld. Eenvoudige kamer, maarrrrrrrr met airco!!!! Lakeside guesthouse. Het meer was redelijk drooggelegd hier.

Donderdag, 3 april 2014.
Vanmorgen zijn we gaan lopen door Phnom Penh, een stad waar ruim 2.000.000 mensen wonen. We gaan meestal lopen om meer te zien, maar lopen in Azië wordt als zeer vreemd gezien, je bent vast heel arm als je moet lopen (of zo'n rare toerist natuurlijk. Iedereen heeft vervoer of laat zich vervoeren. Het is dan ook een enorme traffic jam van tuk tuks, kleine vrachtwagentjes, auto's (en mooie grote nieuwe dure hoor), pick-ups en motors, enorm veel motors, motors met aanhangers, motors met eet toestenden erop,3 tot 5 mensen op de motor, maar ook handkarren. Elke tuk tuk stopt naast je en vraagt of je mee wilt, want ja .... lopen dat doe je toch niet?
We gingen op zoek naar een politiebureau om aangifte van verlies van onze camera te doen. We zijn daar uren mee bezig geweest, van kastje naar de muur gestuurd, niemand kon of wilde helpen en geen agent die Engels sprak. Met behulp van een tuk tuk chauffeur die wel Engels kunnen, kregen we te horen dat we precies moesten weten waar we het verloren hadden, als we dat niet wisten konden ze niets voor ons doen.
Wel vandaag nog het koninklijk paleis bezocht en de Silver Pagode. Die dankt zijn naam aan de vloertegels. 5000 stuks die elk 1125 gram wegen. Je kon maar een klein stukje van de tegels zien, de rest was afgedekt met tapijt. Verder mocht je er alleen buiten foto's nemen, niet in de gebouwen.
Wat Phnom hebben we ook bezocht, aan deze Wat dankt de stad zijn naam
Terug gekomen in het guesthouse, vertelde de eigenaar dat we wel aangifte konden doen, op een ander bureau en dat het minstens $25,= gaat kosten. We gaan nu eerst maar eens contact met de reisverzekering opnemen. We zijn inmiddels wel in het bezit van een nieuwe camera.

Vrijdag 4 april 2013,
Vandaag met de tuk tuk naar THE CHOEUNG EK GENOCIDAL CENTER (de killing fields 16 km buiten Phnom Pehn) en naar het Genocide museum TUOL SLENG, voormalige Office S.21. De gevangenis van Pol Pot waar velen gemarteld werden, als ze daar al niet de dood vonden, werd het afgemaakt in de killing fields.
Een heftig dagje dus. Onder het regiem van Pol Pot ( 1975-1979) vonden 3.000.000 Cambodjanen de dood. Er waren op dat moment 12.000.000 Cambodjanen. 1 op de 4 mensen werd vermoord. Speciaal de mensen die geleerd hadden.
Het meest bizarre vond ik dat na de verdrijving van Pol Pot naar de jungle, door de Viëtnamezen, het westen Pol Pot bleef erkennen als de leider van Cambodja. De rode Khmer vocht vanuit de jungle en kregen steun vanuit het westen en Amerika en zelfs een zetel in de VN.
Het was natuurlijk de koude oorlog, en Vietnam de communistische vijand. De nieuwe regering in Cambodja was tot stand gekomen met behulp van Vietnam en in de ogen van het westen dus niet goed.
Tussen 1957 en 1975 had Cambodja het al zwaar te verduren omdat het toen net als Laos voortdurend door de Amerikanen gebombardeerd werd (Ho Chin Min route). Veel mensen waren naar de stad gevlucht, toen in 1975 de politieke partij de rode Khmer gekozen werd en het bewind overnam, werden alle mensen uit de grote steden gedeporteerd, iedereen moest naar de dorpen en het land gaan bewerken. De intellectuelen werden vermoord. als je in de stad woonde was je al een intellectueel, of als je een bril droeg... Gruwelijk.
De mensen stemden op deze communistische partij omdat ze genoeg hadden van Amerika met de vele bombardementen op hun land.
Na de bevrijding werden de vele massa graven ontdekt. Hier zijn 43 van de 129 graven geruimd. Eerst lagen alle botten in houten schuren, maar sinds enkele jaren is er dit monument gemaakt. In het monument liggen de schedels en botten gesorteerd over 15 verdiepingen. Vanaf de buitenkant kun je het door de ramen zien, maar je kunt ook naar binnen.
De andere graven zijn intact gelaten. Maar elke dag komen nog botsplinters, tanden of stukken kleding naar boven, vooral na hevige regenval, die worden op het terrein bewaard in glazen boxen.
Door het hele land zijn deze graven gevonden, maar hier in Phnom Penh is het herinneringsmonument geplaatst.
Ook de gevangenis met zijn vele foto's en verhalen maakte grote indruk.

Overigens was de rit door Phnom Penh geweldig. Het verkeer bereikt nooit een snelheid hoger dan 30 km/H iedereen blijft lachen, en als je rechtsaf moet, zet je gewoon je tuk tuk dwars over de weg, niemand wordt boos, geweldig.

Zaterdag 5 april 2014.
Vandaag naar het "nieuwe" winkelcentrum gelopen. Van buiten een enorme hal, hoe zal het er van binnen uit zien? Heel veel kleine winkeltjes dus. In de buitenste rand eten, drinken ed, hoe verder naar binnen hoe duurder de plekken en in het midden zitten dus de juweliers. We hebben geshopt. Souvenirs en wat kleding voor ons waar we gebrek aan kregen. Later nog lekker langs de rivier een terrasje gepakt. Minder leuk is dat daar heel wat arme mensen komen bedelen. Tja alleen de rijken zitten daar, dus wel begrijpelijk, maar het maakt het toch minder leuk om daar dan te zitten.
Morgen trekken we weer verder, we gaan naar de zuidkust, naar een klein plaatsje, naar Kep.