Thakhek, Pakse, Paksong en weer Pakse

Dinsdag 18 maart 2014
Vanmorgen om 10.00 uur vertrokken met de local bus, airco. Weer waren we de enige 2 blanken. We dachten nu wel doorgewinterde reizigers te zijn, en te weten wat we ongeveer konden verwachten. Maar nee hoor het was weer heel anders. De bus was nog maar 10 meter van zijn plek weggereden en toen stopte hij alweer. Er kwamen nog wel 10 mensen binnen, allemaal verkopers. Gedroogde varkensreepjes, verkoeling doekjes, drinken, neusspray, mango, kauwgom, stokjes met 3 eieren, vleesspiezen, mais enz. Die reden een stukje mee en stapten later weer uit, dit gebeurde onderweg diverse keren, maar we stopten nergens lang genoeg om te eten. De reis duurde 6 uur en het was bloedheet. Van airco was geen sprake, alleen maar arko. De wind die naar binnen waaide was warm. We vermoeden dat het vandaag wel tegen de 40 *C liep.
Thakhek is een klein plaatsje langs de Mekong, met gezellige terrasjes, verder stelt het niet zoveel voor. In het International Guesthouse hebben we een kamer gevonden. We hebben besloten om de loop op de brommers niet te gaan doen. Het is te heet en de wegen zijn te stoffig en de uitzichten te diesig.
We wilden morgen wel naar de grote grot, de Konglor Cave, waar je met een boot doorvaart, maar vanaf hier zou dat €100,= kosten. Duh, we zijn wel goed maar niet gek. Waarschijnlijk gaan we morgen verder naar Pakxe.

Woensdag 19 maart
Reisdag naar Pakse. Vanmorgen om 10.00uur met de bus vertrokken, vanavond om 19.00 uur gearriveerd, 330 km of zo. 1 lange rechte weg. Wel met koeien, kalfjes, varkens en biggetjes op de weg. Langs bijna de hele route stonden huisjes van dorpsbewoners. Soms mooie stenen huizen, soms mooie houten hutten maar ook vaak armoedige hutjes.
Het was vandaag in de middag in Pakse 45*C. Gelukkig hadden we deze keer een airco bus. meestal deed de airco het.
Een Nederlands stel, stel, had een goeie app op de telefoon, ze wisten precies waar we uit moesten stappen en waar de guesthouses lagen. Alle backpackers gingen met hen mee uit de bus, dat is een slechte zaak voor de tuk tuk drivers die zo'n kilometer of 10 verder bij het busstation staan te wachten. geslapen in het Thaluang Guesthouse.
Om 18 uur gaat hier de zon onder, om half zeven is het donker, we hebben dus nog niet veel gezien van Pakxe

Donderdag 20 maart 2014.
Rustdag vandaag. Weer erg warm, maar af en toe een beetje wind. Rondje door Pakxe gedaan, vrij moderne stad. Buskaartjes voor morgen gekocht , fruit op de markt gehaald, koffie gedronken terrasjes gezeten en gegeten. Gewoon genikst.
Morgen met de bus naar Paksong op het Bolavenplateau. Als het goed is, is het daar een graad of 10 koeler en kun je daar ook een loop doen op motortjes. We gaan het zien.

Vrijdag 21 maart 2014.
Zo, voor deze dag hebben we onze buskaartjes geregeld via een travel office, want het busstation ligt 10 km van Pakxe en op deze manier hadden we meteen vervoer naar het busstation. Om 8.30 uur stonden we, zoals afgesproken, klaar bij het bureau. Onze bus vertrok om 9.00 uur. Er kwamen steeds meer mensen daar, maar die moesten naar een ander busstation, richting Trakhek. Eindelijk om 8.45 uur kwam er een auto en .... die bracht eerst de anderen weg. Wij moesten maar een bus later nemen. Oké, maar gister hadden ze verteld dat 9.00 uur de laatste bus was? Toen we op het busstation kwamen, klopte dat dus. Er ging geen bus meer naar Paksong. De travelagent vroeg of we dan met de truck wilden, ja dat wilden we wel. Ze bracht ons naar een Sawngthaew (Een sawngthaew is een pick-up met achterin ruimte voor passagiers in de laadbak. Er zijn 2 rijen banken gemaakt (aan ieder zijkant één) om te gaan zitten. Sawngthaew betekent ‘twee rijen’. Buiten de grotere plaatsen is dit vaak het enige middel van openbaar vervoer dat beschikbaar is.) Het nadeel van een sawngthaew is dat hij pas vertrekt als de chauffeur vindt dat hij genoeg passagiers en/of bagage heeft. Wel om 10 uur gingen we en om 11 uur waren we in Paksong. Guesthouse gezocht, heel mooi, lijkt wel een oud plantage huis van de Fransen, (Savannah Guesthouse) want dat is wat hier op het Bolavenplateau gebeurd. Koffie wordt hier geteeld, op koffie plantages. Tegenwoordig heel veel kleinere plantages.
Goed, op zoek naar een motortje. Bij het reisbureau vertelden ze dat we die hier konden huren, maar nee hoor. niet dus. Honderden van die dingen, maar alleen te koop.
En toen begon het te regenen, vanmorgen kregen we een mail van Ineke waarin ze vertelde dat in Nederland de maartse buien er aan kwamen, nou wij hebben er hier ook 1 gehad. Eerst dikke vette druppels en daarna 1 1/2 uur lang gegoten. De temperatuur was hier al 10 graden lager dan in Pakxe, maar na die bui nog eens 10 lager. We trokken een lange broek aan!!!
Lopend het stadje verkend, de grote markt op geweest, waar oa ook weer vlees, vis en kip wordt verkocht, als de keuringsdienst van waren dit zou zien...! Toch zijn we gelukkig nog steeds niet ziek geweest, inmiddels hebben we hoop ik ook wat weerstand omdat we van het begin af aan local voedsel hebben genomen.
Morgen gaan we terug naar Pakse en dan gaan we zien hoe we het Bolaven plateau gaan bekijken. Wellicht met een gids en een auto, dan horen we ook wat meer over hoe alles in zijn werk gaat hier met de koffie.

Zaterdag 22 maart 2014
Weer terug naar Pakse dus. Weer met de Sawngthaew. We dronken aan de overkant van het guesthouse nog even koffie en we wilden op pad gaan, maar de meneer daar zei..... Ik haal de Sawngthaew wel even hier naar toe, en weg was hij op zijn brommer. En jawel hoor even later kwam hij terug met een nog hele lege Sawngthaew. We gingen meteen op pad. Zo hé, dachten wij, dan zijn we om 9.00 uur al terug in Pakse. Alleen hij reed de andere kant op. Na een poosje vroegen we het aan zijn vrouw, die bij ons achterin zat. Ze gaf enkele klappen op de lege plaatsen en wees in de verte. Okee, we moeten dus nog anderen ophalen. Twee vrouwen haalden we op waarvan 1 dame 2 kalkoenen in een net bij zich had. De kalkoenen werden achterop in hun net opgehangen. De dames stapten voorin naast de chauffeur. En al gloek, gloek gloekend reden we verder. Precies een uur later passeerden we het restaurant weer waar wij ingestapt waren. Toen reden we naar de marktplaats waar we gingen wachten op nog meer passagiers.
Twee monniken melden zich aan. Oh oh nu hadden de dames voorin pech. Ze moesten hun beste plaatsen afstaan aan de monniken, die voor zover wij weten ook niet betalen voor de reis. Het is een eer om ze mee te mogen nemen.
Na nog wat aanmeldingen vertrokken we luid toeterend. Dat deed hij trouwens de hele weg, en ja onderweg kwamen er ook nog mensen bij. Het werd aardig vol. Op een driesprong stapten twee mensen uit. Hun grote zak met kool, andere groenten en twee tassen werden in het midden van de driesprong neergezet en wij reden alweer. Daar sta je dan .... Op het midden van de weg.
Op het busstation stapten de 2 dames over op een ander Sawngthaew en gloek gloek gloek, de kalkoenen ook.
Wij werden naar het centrum gebracht, 11 uur waren we er. De rit duurde maar drie kwartier, we hadden drie uur in de Sawngthaew gezeten, maar we hadden het ook beslist niet willen missen. Met behulp van onze gedownloade app, vonden we de weg terug naar het hotel, maar we hebben een kamer genomen in het Lankham hotel, aan de opgebroken hoofdstraat 3 hoog.
We hebben voor morgen een tour geboekt over het plateau, en bezoek aan koffie telers e.d.
De rest van de dag een ander stuk van Pakse verkend.

Laotianen brengen heel veel tijd wachtend door, dat doen ze bijna altijd slapend. Ze staan super vroeg op, om 6 uur begint het leven al, en ze vinden ons waarschijnlijk lui omdat we veel later op staan, maar zij brengen een groot deel van de dag slapend door.
Heel veel mensen hebben een baan die erg weinig inhoud en niemand maakt zich druk. We zagen iemand een stok in de grond slaan, steeds drie klappen en dan een poosje om zich heen kijken. We zagen iemand in een auto zitten wachten, slapend met zijn hoofd uit het raam. In een politie wachthuisje, de ene politie zit en houdt het verkeer in de gaten, de ander slaapt op de grond. De agenten zie je zo wie zo bijna nooit staan of lopen.
De tuk tuk chauffeurs hebben een hangmat bij zich die ze uithangen in het passagier deel als ze moeten wachten.
In de winkels staat vaak tussen de rijen een stretcher, als er niemand is ligt de eigenaar daar te slapen.
De mensen in de dorpen zijn vriendelijker dan de mensen in de stad. Die kunnen behoorlijk nors zijn. Ze zijn wel allemaal goudeerlijk.

Zondag 23 maart 2014. Eindelijk dan toch, het Bolavenplateau.
Met de mini bus op stap, samen met 8 andere passagiers (toeristen), airco, we zoefden over de weg. Het leuke van zo'n excursie is dat je op plaatsen komt waar je alleen niet komt, en je krijgt uitleg van een gids ter plekke. Dan hoor je toch ook meer dan wanneer je zelf op een brommer toert. Het nadeel is dat je in een soort koele cocon over de weg zoeft. Je weet niet of het warm of koud is en hoe het ruikt enz.
We hebben eerst een thee- en koffieplanterij bezocht en uitleg gekregen over vooral de thee. Hoe en wanneer pluk je die, hoe droog je het enz. Ook de koffieteelt werd over verteld. Vele kleine plantages zitten in een coöperatie, en dat gaat prima, maar er is een grote speler in de markt die probeert de teelt over te nemen. Die heeft een grote fabriek en vele mooie werknemers huisjes. Tja vooruitgang is beslist niet altijd verbetering.
Verder hebben we zeker drie watervallen bezocht, de een nog mooier dan de ander, maar ja het is wel het droge seizoen. Overigens na die regen van eergisteren is het wel een stuk helderder geworden. Dat was vandaag goed te zien.
Wat de meeste indruk maakte was een bezoek aan een village (dorp) Bane Kokphoung, waar de Alak wonen. De mensen hier leven nog volgens hun oude tradities. Al tijdens hun leven maken ze van een boomstam een lijkkist en als ze sterven gaan ze in die kist. Met een bepaald ritueel (het doden van een koe of buffel met speren door alle mannen) kan de kist weggebracht worden naar een grote hut ergens in het veld. Als de familie geen geld heeft voor een koe, blijft de kist onder de woning staan tot het moment dat er wel ritueel begraven kan worden. Verder is er in het dorp Polygamie, en meisjes worden vaak al rond hun 5e jaar uitgehuwelijkt. Ze gaan dan wonen in het familiehuis van hun man. De man kan ook 5 jaar zijn ( bv een neefje, want dan blijft de bruidsschat binnen de familie.... Stuk of 7 koeien) maar ki kan ook evengoed 50 jaar zijn.
De inwoners van de village wonen in grote familie huizen met wel 60 mensen in 1 huis. De man zorgt voor het huis en de kinderen. De vrouwen zorgen voor het eten, het werk in de velden en weven ook nog eens sjaals e.d. Om te verkopen. Volgens onze gids staat elke vrouw 's morgens heel vroeg op en werkt door tot 12 uur 's nachts.
Een vrouw die moet bevallen gaat het bos in voor een maand en kan met het kindje terug komen bij volle maan. Dan krijgt het kind ook een naam. Een tweeling is oke, tenzij het een jongen en meisje zijn, dan wordt 1 van de twee levend begraven. De goeroe bepaald wie.
We waren echt allemaal een beetje aangeslagen na het bezoek hier. We hebben nog een andere Allak village bezocht en onder de woning waar de sjaals verkocht werden stond inderdaad een gesloten kist.
Als laatste bezochten we nog een U-vormige waterval en daar was ook een soort streekmuseum daar hebben we weer heel veel kinderen een paar uur pret bezorgd met de ballonnen. Onze mede reizigers vonden dit zo'n goed idee dat ze vast ook op zoek gaan naar ballonnen.
Morgen reizen we door naar de 4000 eilanden, we zullen zien op welk eiland we neer gaan strijken.