Chiang Rai & Jungle tocht

Woensdag 26 febr. 2014
Met de bus (een grote deze keer) naar Chiang Rai. Rustige rit van 3 uur (180 km) door berglandschap, maar gelukkig niet zo bochtig als naar Pai.
Ons hotel ligt een stuk buiten het centrum en zeer luxe. Mach Mansion. Een kamer van 7 x 4 meter en een grote badkamer. Er is ook airco, maar dat is niet zo nodig, het is een koel gebouw. Het is ook beveiligd en met mijn vingerprint kunnen we naar binnen. Bond is the name, James Bond.
Jan moet dus wel bij me blijven als hij ook naar binnen wilt.
Verder hebben we een 3 daagse trekking geboekt, die begint overmorgen, en we hebben scooters gehuurd, waar we morgen mee op pad gaan.
De temperatuur ligt rond de 34*C overdag en 's avonds een graat of 10 lager.

Donderdag 27 febr. 2014.
Op de scootertjes, de hoteleigenaar had een hele route voor ons uitgestippeld, te beginnen naar de witte tempel (Wat Rong Khun). Na maar 1 keer fout gereden te hebben, kwamen we daar aan. Wel 13 km langs de high way gereden over de vluchtstrook, dat mag daar gewoon hoor dat doen alle scooters.
Een prachtige Wat. Heel modern, in 1997 ontworpen en men verwacht in 2070 er klaar mee te zijn. Een soort Sagrada Familia van Thailand. Er wordt nog volop gewerkt, maar wat al klaar is, is schitterend.
Daarna ging het over wat kleinere weggetjes naar een thee boerderij, helaas niet gevonden, toen verder weer richting Chang Rai, over de vluchtstrook maar weer van deze keer een 6 baans weg. Op naar een zwarte tempel en de longneck village. (Waar de vrouwen zoveel ringen om hun nek dragen.) Helaas ook niet gevonden, en toen waren we het zat op die drukke wegen en toch niet kunnen vinden wat we zoeken. We besloten van de weg af te gaan, en gewoon wat rond te toeren, dat beviel dus veel beter.
We kwamen langs nog een tempel, we dachten dat het feest was en gingen kijken, er werden vuurwerk kogels in de lucht geschoten. Er kwam net een groep monniken naar buiten die een lang touw trokken, daarachter allemaal mensen, gekleed in zwart wit, en toen de kist bovenop een auto. Het was dus een begrafenis. Snel fototoestel weggestopt.
Een hele dag heerlijk in t-shirt en korte broek op de scooter Hah. Rond half drie snapte ik waarom de Thai lange mouwen op de scooter dragen, oeioeioei, onze armen en nek werden steeds roder.
We lijken nu net wielrenners

Vrijdag 28 februari 2014.
Trekking, 3 dagen, 2 nachten. We werden keurig op tijd bij het hotel opgehaald, waar we onze grote rugzakken netjes veilig konden achterlaten en naar de longtailboot gebracht. En we maakten kennis met onze gids, Jaha ( spreek uit Djaha). Een wat stille jongen. Bij de boot kregen we te horen dat we maar met zijn tweeën waren voor deze trekking, het andere echtpaar had afgezegd wegens buikproblemen ( een verzonnen echtpaar denken we, ze wisten dat we liever met een groep wilden trekken) Drie volle boten gingen richting het trekking gebied. Allemaal groepjes met gidsen die weer een ander soort trekking deden. Maar wel allemaal eerst een Elephant ride. Nou is het echt de laatste keer geweest dat we dit doen hoor. Eerst dachten we nog dat de olifanten ons ergens naar toe gingen brengen, maar nee hoor gewoon weer een rondje.
Toen begon de trekking pas echt. Met zijn drieën op pad. Maart en April zijn de heetste maanden hier, nou dat merkten we meteen al.
Ik was mijn zonnehoedje weer kwijt geraakt en gister nog een super hoedje gevonden, zo een die je nek bedekt.
Heel veel klimmetjes zoals bij de waterval van Pai, waar ik met veel moeite overheen kwam. De jungle was anders dan we dachten. Veel bamboe, maar dat verliest nu zijn blad, en die eerste dag liepen we meestal in de zon. Steeds klimmend en dalend langs afwateringspaadjes, dus niet echt makkelijk. Helaas was het nieuwe zonnehoedje van een soort nylon, en kreeg ik het steeds warmer eronder. Mijn cooldown systeem was buiten gebruik en ik kreeg het Spaans benauwd. Jaha ging mijn rugzak dragen en we kwamen uiteindelijk om een uurtje of 4 in de Apa village aan. Waar we de nacht zouden doorbrengen.
Vorig jaar ben ik met Sherayno naar het Archeon geweest, nou het leek of we daar zo weer binnenstapten. Kippetjes, allemaal met veel kuikentjes, varkens met biggetjes en honden lopen door het dorpje rond. Ook onder de tafel waar we eten. Alles in op en rond de hutten is van bamboe gemaakt, en allemaal door de dorpelingen zelf. Er is hier uiteraard geen bestrating. We sliepen in een slaapkamer achter de slaapkamer van de gidsen. Matrassen op de vloer en een groot muskieten net er over. Het gaf de uitstraling van een hemelbed.
Nou die matrassen vielen reuze mee, we hadden op matjes gerekend.
Er kwam nog een groep Fransen slapen ( die echt gewoon weigerden met ons te praten, ze konden wel Engels) en later op de avond nog een aardig Frans echtpaar, die verdwenen naar hun slaapruimte en zagen we pas de volgende ochtend terug, ze vertelden ons dat ze zó moe waren.

Zaterdag 1 maart 2014.
Prima geslapen, maar we werden al heel vroeg wakker door een kakafonie van kukelende hanen. Die begonnen al te kraaien toen ze nog maar dachten dat het binnenkort wel eens licht zou kunnen worden. Als elk beest nou 1 keer kraaide, oké. Maar nee, meer dan een uur lang deden ze allemaal hun best om haantje de voorste te zijn. Ook de honden sloten zich bij het koor aan. Vroeg wakker dus, maar wij moesten pas om half negen vertrekken. Ons dagje zou redelijk makkelijk zijn. Eerst naar de waterval, waar Jaha een jungle maaltijd voor ons zou bereiden en dan via een heel hoog uitzichtpunt naar de Lahu village, waar we te gast zouden zijn bij Jaha. Geen jongen dus, maar een 34 jarige man met vrouw en 3 kinderen. (Goh, het leek nog zo'n ventje). De wandeling naar de waterval was goed te doen, we liepen beter beschermd door het woud. De bebossing was veel dichter op dit stuk. Jaha maakte een bamboe fluit onderweg, waar we nog steeds niet op kunnen fluiten (hij wel). Jaha en Jan sleepten allebei een lange bamboe tak mee, die Jaha eerst gekapt had, daar ging Jaha in koken. Hij kapte ze in stukken en zo deden ze dienst als pannen. Wij moesten maar een poos gaan zwemmen. Kou-oud.....maar toch wel lekker even opgefrist. We gingen Jaha helpen, groenten en vlees snijden. Alles werd gekookt in de bamboe staven.
Hij had ook bekers gemaakt en thee gezet. Een schaal gesneden van bamboe waar de soep in kwam en waar we met zijn drieën uit aten, echt super innovatief. heerlijk gegeten daar. Zolang alles maar wordt gekookt is het oké, ook watervalwater.
De klim naar het uitzichtpunt hebben we geskipt. Weer in de brandende zo'n eind klimmen voor een uitzicht vol stof zagen we niet zo zitten. Dus de kortere weg naar zijn dorp. Hij vertelde al dat zij geen elektriciteit hebben, elk huis heeft 1 zonnepaneel, en als de zo'n schijnt kunnen ze 's avonds 1 lamp laten branden. Er is vast ook een stopcontact, want zijn mobiel is het contact met de buitenwereld. De huizen, ook weer van bamboe, daken van olifantengras, staan hoog op palen. Onder de huizen scharrelen door het hele dorp de varkens met allemaal heel veel biggetjes, de kippen met heel veel kuikentjes en de honden.
Wij kregen een aparte kamer, de anderen wonen en slapen allemaal bij elkaar in 1 grote lege ruimte, er staat geen enkel meubelstuk in, alleen in de vloer een grote vierkante bak met zand. Dit is het fornuis, er wordt op bamboe gestookt en daarop wordt gekookt, door de man, dus weer ging Jaha aan de slag om voor ons en zijn gezin te koken.
Om een uurtje of 7 was het pikdonker. De sterren waren heel goed te zien. De badkamer niet, daarvoor moesten we naar buiten, een stuk naar beneden in een apart hokje. Hier kwamen onze hoofd zaklampen goed van pas. Wel een heerlijke stortdouche daar. (Koud natuurlijk).
's Avonds kwamen er nog wat mensen langs. Vrouwen binnen, mannen buiten op de veranda. De mannen dronken het local water (alcoholhoudend, zo'n 55%, smaakt ongeveer als grappa). De dieren hadden inmiddels allemaal een slaapplaats gevonden. Kippetjes in de bomen, varkens onder de huizen en de honden op het stuk veranda waar je nog met schoenen mag komen.
Weer prima geslapen, met vlak onder ons een varken, gelukkig snurkte die niet.

Zondag 2 maart 2014.
Eind van de nacht natuurlijk hetzelfde als in de Apa village, kraaiende hanen, blaffende honden enz. Je went eraan, en we vielen zelfs nog een poosje in slaap.
Na een heerlijk ontbijt, roereieren, geroosterd brood, jam, boter, thee en koffie gingen we weer op pad. Deze dag zeker 5 tot 6 uur lopen. Beetje op en neer, warm maar goed te doen. Terwijl we op een boomstam zaten te rusten en een beetje opdrogen (onze shirts werden keer op keer drijfnat van het zweet) maakte Jaha voor elk van ons van bamboe een gun. Echt grappig, zo'n kinder pistool dat je moet laden met een blaadje en dan heen en weer moet halen dan schiet het blaadje er met een knal uit. Hij vond hier ook tamarinde vruchten die we samen deelden. Ook maakte hij een wandelstok voor mij van bamboe. We moesten een rivier, de Mae Kok, oversteken en Jaha belde voor een boot.
Aan de andere kant weer verder, het was inmiddels 12 uur geweest en we waren van 9 uur op pad, gelukkig was het etenstijd en we gingen in een andere Akha village eten. (Deze village was vies, heel veel zwerfvuil) Jaha kocht in een winkeltje pakjes noodle soep en eieren en ging dat in de keuken van die mensen voor ons klaarmaken. Heerlijk gegeten en gerust. We konden er weer tegen.
Het moeilijkste stuk vandaag. 20 minuten lang stijl omhoog in de brandende zon, op het heetst van de dag. Ik bedacht onderweg dat dit nou toch wel echt de laatste keer zou zijn dat ik op zo'n bizarre tocht mee ga. Jaha sneed een palmboomblad voor me af die ik als parasol kon gebruiken, Jan had wel een goed petje.
Na een half uurtje kwamen we bij weer een waterval, wel een hele mooie. We mochten weer zwemmen, maar er gewoon een poosje bij zitten was al heel lekker, er waaide daar een frisse wind, in beweging gezet door het koude vallende water.
Na nog een half uurtje wandelen, o.a. langs theeplantages van de mensen uit een Chinese village, stond er een auto voor ons klaar, die ons samen met een andere groep (gids was een man uit het dorp van Jaha en had gisteravond bij ons zitten drinken) naar de hot springs bracht. Bij deze hot springs was een klein zwembadje, zodat we ons heerlijk konden opfrissen en om kleden. Ha, bijna schone kleren aan, de auto bracht ons een half uur later terug naar Chang Rai. Het was inmiddels 5 uur. We nemen afscheidt van Jaha, een stille, hard werkende en heel hartelijke man die goed voor de aan hem toevertrouwde mensen zorgt.
Zo en nu eerst een Bavaria, oh nee een Chang, ijs- en ijs koud. Heerlijk.
In het hotel de kleding wassen, en slapen.

Maandag, 3 maart 2014
We blijven vandaag in dit hotel, de was moet drogen en wij rusten uit. Morgen gaan we naar Laos. Op 5 maart verloopt onze permit voor Thailand.