Vang Vieng

Woensdag 12 maart 2014,
Met de minibus deze keer gereden naar Vang Vieng, de eerste 3 uur dezelfde weg terug, toen een afslag en nog eens 3 1/2 uur. Het was een oude gammele wagen en de chauffeur maakte er een sport van om zo hard mogelijk te rijden. In die weg vol bochten dus, en kuilen bleek nu ook. We moesten ons voortdurend in evenwicht houden, van links naar rechts en van gedoink weer een kuil, bijna tegen het plafond.
De terugweg keken we wel met andere ogen naar de omgeving. Al die nieuwe huisjes.... We dachten dat het zo goed ging met Laos, maar alles moest gewoon opnieuw gebouwd worden, er was niets meer hier in dit deel van het land.De stadjes zijn nu ook heel wijd opgezet. Beetje ongezellig wel, de overkant van de straat is wel 10 meter verder.
We arriveerden in Vieng Vang om een uurtje of 3. Dit is dus weer een echt toeristenplaatsen. We hebben getwijfeld of we hierheen zouden gaan, maar de volgende stop is nog een paar uur rijden. Ach, we hebben een leuk guesthouse, net buiten het stadje, met grote tuin. Na een wandeling naar een cave, waar we niet in zijn gegaan omdat we de zaklamp waren vergeten, zijn we in het stadje gaan eten. Ook wel weer even gezellig hoor, zoveel backpackers. Kajakken, tube varen (in een binnenland de rivier afzakken), bungee jumpen, luchtballon varen of tussen de bomen van plateau naar plateau zeilen per katrol, maken dit stadje tot een soort Valkenburg van Nederland.
We slapen in Phaladay Bungalow. een eiland in de rivier verbonden met bruggen. op de beneden verdieping van een groot huis hebben we een eigen deur naar de grote tuin.

Donderdag 13 maart 2014.
Een scooter gehuurd, en een ronde in het buitengebied gereden. Schitterend hier. Absoluut geen spijt van dat we hierheen zijn gegaan. Eerst gingen we naar The Bleu Lagoon, een kilometer of 6 rijden over een dirty road (dat stond zo op de kaart). En vervolgens zou het een mooi fietspad zijn. Nou ...... Het hele stuk, een kilometer of 35 was min of meer een dirty road. Vol stenen, maar ook vol stof. Als er een auto voorbij kwam of een scooter die iets harder reed, wat eigenlijk alle scooters deden, bleef er een enorme stofwolk achter. Diep adem halen, ogen tot spleetjes en verder maar weer, jullie willen niet weten hoe we er eind van de rit uitzagen.
The Bleu Lagoon was een prachtig super blauw watertje, waar een uitspanning van was gemaakt. Heel idyllisch. Ook een mooie grot daar bezocht. Lekker gezwommen, maar langzamerhand werd het steeds drukker en zijn wij verder gegaan. Dat deden niet zoveel mensen, dus heel rustig rijden was dat.
In een dorpje onderweg hebben we fried noodles gegeten (gebakken noodles) en terwijl we daar zaten kwam er weer een monnik aan een touw trekkend voorbij. Aan het touw een auto ..... Wij dachten: oh een begrafenis, geen foto maken. Maar de stoet erachter was vrolijk. De mevrouw waar we aten kon geen Engels, maar probeerde zo goed mogelijk te vertellen wat er aan de hand was. Baby, zei ze. Oh geboren, new? Vroegen we. 2 vingers stak ze op. De baby werd twee. Ik heb weleens vaker gehoord dat dat 1 van de weinige verjaardagen is die gevierd worden, het kindje staat dan stevig in deze wereld en loopt minder gevaar om vroegtijdig te overlijden.
Leuk, om dat weer mee te krijgen zo tussen de bergen.
Ohoh, mijn benzinemeter geeft leeg aan. Het eerst volgende station was nog wel een kilometer of 10. Jan had evenveel getankt en had nog een halve tank. Gelukkig konden we bij een fietsreparateur een fles kopen van 1 liter, maar toen we de dop open draaiden zat er best nog veel benzine in???? Toch maar bijgevuld. Phoe he, dat rijdt een stuk rustiger, de meter staat weer op halfvol. Na een paar kilometer zakte hij weer naar bijna leeg....... Ja hoor, meter kapot. Lekker dan.
Voor morgen nog een dagje de scooter vastgelegd. Voor fietsen, wat best kan, is het veel te warm.

Vrijdag 14 maart 2014.
Warm is het weer vandaag, zelfs de locals klagen er over. 37*C. Geen wind. We gaan lekker naar de waterval, kunnen we ook nog even zwemmen. Natuurlijk weer over een dirty road, best te doen, maar na de laatste afslag was het echt een keien pad met stof. En heuvels. Jan's scooter haalde de heuvels op net niet en het laatste stuk moest er geduwd worden, dan is zo'n machine wel zwaar hoor.
Na nog een stukje lopen en klimmen waren we er, maar oh jeh, iemand had de kraan dichtgedraaid. Er sijpelde nog een klein stroompje naar beneden en de zwemplaats was nog net tot aan je knieën. Tja het zijn de 2 warmste én droogste maanden van het jaar hier, maart en april.
Nou ja, gaan we lekker verder op de scooter, op de kaart staat: een mooi fietspad. Crimineel, dat was het. Schitterend! Wel heel veel heuvels,en dat betekende vooral voor Jan ongelooflijk zwaar werken, hij heeft toch een stuk minder genoten van deze rit dan wanneer de scooter het goed had gedaan vrees ik.
Eerst gedoucht, toen zijn we gewoon heel lui op bed gaan liggen, ventilator aan, straks is het wellicht weer wat luchtiger. 's Middags zitten of liggen bijna alle locals.
Het werk wordt hier vooral in de ochtend gedaan. Lao's liggen of zitten graag niets te doen. Je ziet ze nooit lezen of zo. 's Morgens wordt er geveegd, boodschappen gedaan, gekookt en verder niet zoveel. Behalve de mensen die een restaurant hebben, die werken harder.
Veel mannen zijn bij een bouw betrokken, maar ook dit gaat zeer op het gemakje. Als er twee werken, kijkt er vaak 1 toe.
Het verkeer hier in Vang Vieng is niet druk. Ook rijdt iedereen zeer rustig. Een moterbike (brommers die ze hier veel gebruiken), kan zeker 4 personen vervoeren. 1 kind tussen stuur en zadel, papa stuurt, nog een kind staand op het zadel tussen papa en mama in en mama achterop het zadel. Helm is verplicht, maar alleen voor de bestuurder, en die heeft hem ook niet vaak op.
Voor "ons" huis is een brug over de rivier. Er zijn 2 bruggen, 1 van bamboe en alleen voor voetgangers, en de tolbrug voor ons huis, waar ook auto's en brommers overmorgen. Lopen kost 40 cent, gemotoriseerd kost een euro.(vice versa). Benieuwd wat deze voetgangers moeten betalen (kudde koeien). Volgens Jan zal er wel een groepstarief zijn.