Reizen & Plain of Jars
Blijf op de hoogte en volg Jan en Nelleke
10 Maart 2014 | Laos, Muang Khôm
Maandag 10 maart 2014
Vanmorgen vroeg uit de veren, want je moet zeker een uur voor de bus vertrekt aanwezig zijn om een kaartje te kopen. Nou de bus waar we in gaan rijden ziet er best luxe uit. Airco en stoelen, geen bankjes. Eigenlijk viel dat een beetje tegen, maar ja vandaag ging alleen deze bus. Met 8 blanken en 8 locals gingen we op weg.
Onderweg is er maar 1 keer iemand bijgekomen, en 1 keer iemand uitgestapt.
De weg was super bochtig en we reden niet harder dan 40 km, meestal langzamer. Vandaar dat 250 km 10 uur ging duren.
De reis verliep voorspoedig. Er was een chauffeur, een bijrijder en een mecanicien aan boord. Jammer dat in deze tijd van het jaar er zoveel smog hangt, want de uitzichten waren fantastisch alleen niet helder.
Na bijna 4 uur rijden stopte de bus, de bijrijder en mecanicien vlogen naar buiten, wij moesten er ook allemaal uit. Er was iets met de motor, maar niemand sprak Engels, dus wij blanken wisten niet wat er was. We gingen allemaal geduldig op de weg zitten wachten in de schaduw.
Er kwam een pick-up langsgereden, de chauffeur en de bijrijder stapten in, en weg waren ze. Nou ja.... LACHEN. ik hoop dat iedereen een slaapzak bij zich heeft zei 1 van de backpackers.
2 uur later kwamen ze op een scooter terug met een hele grote fles water en een slang. Daarna was het met een kwartiertje gebeurd en konden we weer instappen.
Weer vrolijk verder, in het begin voorzichtig en héééél langzaam.
Langs de weg was veel bebouwing, hutten van riet en hout een beetje zoals de Akha village waar we geweest waren. Met 1 bron voor het hele dorp, waar de mensen zich dus stonden te wassen, zo langs de kant van de weg. De huisjes stonden vlak langs de weg en de achterkant langs het ravijn, en daartussen spelen de kinderen, lopen de kippen en honden
Veel berghellingen zijn of worden nu platgebrand om gewassen te verbouwen, dat kost veel bos, maar ja die mensen moeten ook eten.
De laatste 1,5 uur reden we veel vlakker en hoe dichter we bij Phone Savanh kwamen, hoe beter de huizen werden. Om een uurtje of 7 waren we er dan eindelijk. We vinden een slaapplaats in het Jannide guesthouse, een vriendje van de tuk tuk driver.
Morgen naar de Plain of Jars, of te wel de vlakte der kruiken.
Dinsdag 11 maart 2014,
Vandaag met 1 ander stel samen een minibus met chauffeur en gids gehuurd en naar de kruiken gaan kijken. De andere toeristen uit de bus van gister reizen door naar Vietnam.
Binnenkort komt deze Plain of Jars ook op de Unesco Werelderfgoedlijst te staan. Ze behoren in het rijtje piramides en Stonehenge, niemand weet waar ze eigenlijk voor dienden en hoe oud ze precies zijn en hoe ze daar terecht komen. Men denkt dat het een soort urnen zijn. Men weet dat ze ouder zijn dan 2000 jaar. De steensoort waar ze van gemaakt zijn komt in deze omgeving niet voor. Raadsels.
Er zijn honderden van deze kruiken, maar je kunt er maar op 3 plaatsen veilig bijkomen. Dat komt omdat deze provincie nog vol ligt met clusterbommen.
In de Viëtnamoorlog, was Laos neutraal, maar de Ho Chi Minh-route was een logistiek systeem van paden, wegen en rivieren dat Noord-Vietnam met Zuid-Vietnam verbond via de naburige koninkrijken Laos en Cambodja. Via deze infrastructuur bevoorraadden het Nationaal Front voor de Bevrijding van Zuid-Vietnam en het Vietnamees Volksleger hun troepen tijdens de Vietnamoorlog.
De naam is van Amerikaanse oorsprong en verwijst naar de naam van de toenmalige president van Noord-Vietnam, Hồ Chí Minh. In Noord-Vietnam was het bekend als de Truong Son-route, naar de bergketen in Centraal Vietnam waar de route door liep
Amerikaanse piloten kregen de opdracht om hun bommen die ze niet op doelen in Vietnam hadden gebruikt in Laos te laten vallen.
Er zijn hier meer bommen gevallen dan in heel de tweede Wereldoorlog in Europa.
We zijn naar een voorlichting-film van de MAG (Mine Advice Group) geweest. Echt vreselijk. Er is in Laos voor 260 miljoen ton aan explosieven gegooid, 30% is niet afgegaan. En vooral de clusterbommen kost nu, 40 jaar later, nog steeds aan heel veel mensen één van de ledematen of zelfs het leven.
Laos is al een erg arm land, maar nieuwe wegen aanleggen, scholen bouwen enz kost allemaal zoveel meer om dat het land eerst bomvrij gemaakt moet worden.
Mensen durven geen nieuwe gronden te ontginnen omdat er te vaak iemand stuit op een bom, die dan alsnog afgaat.The secret war wordt het genoemd. Wij hadden het over Vietnam, maar niemand wist over Laos en Cambodja. Daar was ook geen oorlog. Niemand had Laos of Cambodja de oorlog verklaard. Een van de grootste schendingen tegen de menselijkheid. Clusterbommen zijn bommen tegen mensen, niet tegen doelen.
We hebben ook een aluminium gieter bezocht, hij en velen met hem, gebruiken het aluminium van de bommen om andere dingen te maken. Deze man maakte vooral lepels, en sleutelhangers ( oa het peace teken). Sher, voor jou hebben we een sleutelhangers van een bom gekocht, gemaakt dus van een echte bom.
Verder zijn we nog op bezoek geweest bij een stokerij van rijstwijn. Deze 76 jarige dame stookt al rijstwijn sinds haar 17e. Alcohol percentage 56%. Zo dát brandt, bijna een gat in je maag.
Morgen gaan we met de minibus naar Vang Vieng. Weer zo een 7 1/2 uur rijden.
Vanmorgen vroeg uit de veren, want je moet zeker een uur voor de bus vertrekt aanwezig zijn om een kaartje te kopen. Nou de bus waar we in gaan rijden ziet er best luxe uit. Airco en stoelen, geen bankjes. Eigenlijk viel dat een beetje tegen, maar ja vandaag ging alleen deze bus. Met 8 blanken en 8 locals gingen we op weg.
Onderweg is er maar 1 keer iemand bijgekomen, en 1 keer iemand uitgestapt.
De weg was super bochtig en we reden niet harder dan 40 km, meestal langzamer. Vandaar dat 250 km 10 uur ging duren.
De reis verliep voorspoedig. Er was een chauffeur, een bijrijder en een mecanicien aan boord. Jammer dat in deze tijd van het jaar er zoveel smog hangt, want de uitzichten waren fantastisch alleen niet helder.
Na bijna 4 uur rijden stopte de bus, de bijrijder en mecanicien vlogen naar buiten, wij moesten er ook allemaal uit. Er was iets met de motor, maar niemand sprak Engels, dus wij blanken wisten niet wat er was. We gingen allemaal geduldig op de weg zitten wachten in de schaduw.
Er kwam een pick-up langsgereden, de chauffeur en de bijrijder stapten in, en weg waren ze. Nou ja.... LACHEN. ik hoop dat iedereen een slaapzak bij zich heeft zei 1 van de backpackers.
2 uur later kwamen ze op een scooter terug met een hele grote fles water en een slang. Daarna was het met een kwartiertje gebeurd en konden we weer instappen.
Weer vrolijk verder, in het begin voorzichtig en héééél langzaam.
Langs de weg was veel bebouwing, hutten van riet en hout een beetje zoals de Akha village waar we geweest waren. Met 1 bron voor het hele dorp, waar de mensen zich dus stonden te wassen, zo langs de kant van de weg. De huisjes stonden vlak langs de weg en de achterkant langs het ravijn, en daartussen spelen de kinderen, lopen de kippen en honden
Veel berghellingen zijn of worden nu platgebrand om gewassen te verbouwen, dat kost veel bos, maar ja die mensen moeten ook eten.
De laatste 1,5 uur reden we veel vlakker en hoe dichter we bij Phone Savanh kwamen, hoe beter de huizen werden. Om een uurtje of 7 waren we er dan eindelijk. We vinden een slaapplaats in het Jannide guesthouse, een vriendje van de tuk tuk driver.
Morgen naar de Plain of Jars, of te wel de vlakte der kruiken.
Dinsdag 11 maart 2014,
Vandaag met 1 ander stel samen een minibus met chauffeur en gids gehuurd en naar de kruiken gaan kijken. De andere toeristen uit de bus van gister reizen door naar Vietnam.
Binnenkort komt deze Plain of Jars ook op de Unesco Werelderfgoedlijst te staan. Ze behoren in het rijtje piramides en Stonehenge, niemand weet waar ze eigenlijk voor dienden en hoe oud ze precies zijn en hoe ze daar terecht komen. Men denkt dat het een soort urnen zijn. Men weet dat ze ouder zijn dan 2000 jaar. De steensoort waar ze van gemaakt zijn komt in deze omgeving niet voor. Raadsels.
Er zijn honderden van deze kruiken, maar je kunt er maar op 3 plaatsen veilig bijkomen. Dat komt omdat deze provincie nog vol ligt met clusterbommen.
In de Viëtnamoorlog, was Laos neutraal, maar de Ho Chi Minh-route was een logistiek systeem van paden, wegen en rivieren dat Noord-Vietnam met Zuid-Vietnam verbond via de naburige koninkrijken Laos en Cambodja. Via deze infrastructuur bevoorraadden het Nationaal Front voor de Bevrijding van Zuid-Vietnam en het Vietnamees Volksleger hun troepen tijdens de Vietnamoorlog.
De naam is van Amerikaanse oorsprong en verwijst naar de naam van de toenmalige president van Noord-Vietnam, Hồ Chí Minh. In Noord-Vietnam was het bekend als de Truong Son-route, naar de bergketen in Centraal Vietnam waar de route door liep
Amerikaanse piloten kregen de opdracht om hun bommen die ze niet op doelen in Vietnam hadden gebruikt in Laos te laten vallen.
Er zijn hier meer bommen gevallen dan in heel de tweede Wereldoorlog in Europa.
We zijn naar een voorlichting-film van de MAG (Mine Advice Group) geweest. Echt vreselijk. Er is in Laos voor 260 miljoen ton aan explosieven gegooid, 30% is niet afgegaan. En vooral de clusterbommen kost nu, 40 jaar later, nog steeds aan heel veel mensen één van de ledematen of zelfs het leven.
Laos is al een erg arm land, maar nieuwe wegen aanleggen, scholen bouwen enz kost allemaal zoveel meer om dat het land eerst bomvrij gemaakt moet worden.
Mensen durven geen nieuwe gronden te ontginnen omdat er te vaak iemand stuit op een bom, die dan alsnog afgaat.The secret war wordt het genoemd. Wij hadden het over Vietnam, maar niemand wist over Laos en Cambodja. Daar was ook geen oorlog. Niemand had Laos of Cambodja de oorlog verklaard. Een van de grootste schendingen tegen de menselijkheid. Clusterbommen zijn bommen tegen mensen, niet tegen doelen.
We hebben ook een aluminium gieter bezocht, hij en velen met hem, gebruiken het aluminium van de bommen om andere dingen te maken. Deze man maakte vooral lepels, en sleutelhangers ( oa het peace teken). Sher, voor jou hebben we een sleutelhangers van een bom gekocht, gemaakt dus van een echte bom.
Verder zijn we nog op bezoek geweest bij een stokerij van rijstwijn. Deze 76 jarige dame stookt al rijstwijn sinds haar 17e. Alcohol percentage 56%. Zo dát brandt, bijna een gat in je maag.
Morgen gaan we met de minibus naar Vang Vieng. Weer zo een 7 1/2 uur rijden.
-
11 Maart 2014 - 18:36
Sherayno :
Ik zou niet graag met die bus reizen dat Lijkt me niks maar alles over die bommen vond ik wel heel cool en echt leuk dat jullie een bom sleutel hanger voor mij hebben megenommen
Veel:groetjes Sherayno ps:nog veel plezier -
11 Maart 2014 - 19:32
Nienke & Deriley :
Wat maken jullie toch veel mee! Geweldig!
En wat een reizen allemaal. Whahaha sta je toch raar te kijken als je bij zo bus achter blijft. Maar viel gelukkig uiteindelijk mee en je hadden de slaapzak niet nodig!
Leuk dat het skypen met oma lukte! Heel apart gezicht zo " oude" oma aan de Skype. Maar ze vindt het dan ook wel heel leuk om jullie even te zien en te spreken en gaat verbazingwekkend goed :)
Lees jullie verslagen altijd met veel plezier! Leuk en goed beschreven altijd. Voor jullie zelf straks een super herinnering welke je nog veel door zullen lezen denk ik zo.
Goede reis weer zo voor jullie op naar Vang Vieng (klinkt als een lekkere likeur)
Dikke kussen en virtuele knuffels van ons!
Hou van jullie <3
-
11 Maart 2014 - 20:51
Gerda Bevaart:
Wat erg zeg, dat daar nog zoveel bommen liggen.
Had er inderdaad nog nooit van gehoord in Laos! -
12 Maart 2014 - 09:06
Janny Fioole Van Sri Lanka Support:
Jullie zitten er nu echt helemaal in! Dat onderweg zijn is fantastisch. J.l.zondag heb ik Marjan G. ontmoet, zij volgt jullie verhalen ook. Vrijdagmiddag mag ik Marjan op de Uilenburch gaan helpen in het atelier. Goed vervolg van jullie reis gewenst! -
12 Maart 2014 - 19:08
Ferdi Leila En Hugo:
Dat is nog eens een ritje met de bus en een leuke "ANWB" daar haha zal zeker even schrikken zijn zeg.
Eng hoor tussen al die bommen... geen gekke dingen doen dus!!!
Veel plezier en voorzichtig zijn
Kus en knuffel van ons -
13 Maart 2014 - 11:52
Silvia :
Hoi globetrotters! Wat weer heerlijk om te lezen. Ik voel me dan ook even onderweg! Ik zag het helemaal voor me, de passagiers langs de kant van de weg, niet wetend wat er verder ging gebeuren, de chauffeur weg haha. En wat triest van Laos, vreselijk, zulke dingen weten we hier niet he, gevolgen die nog zo lang doorwerken ... er is meer dan Europa... Bijna een jaar geleden vertrokken jullie naar Nepal, nu alweer en reis met heel veel indrukken, laat ik hier maar meteen een advertentie plaatsen, wie wil met mij ook zoiets doen ? :-) haha, hee, ik kijk weer uit naar jullie volgende bericht, geniet, doe voorzichtig, lieve groet, Silvai -
13 Maart 2014 - 23:56
Esther Van Strien:
Wat een prachtige verhalen en foto's,! Bijzonder hoor! Veel plezier nog
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
