Arugam Bay en Trincomalee
Blijf op de hoogte en volg Jan en Nelleke
26 Juni 2014 | Sri Lanka, Arugam Bay
Zondag 22 juni, Arugam Baij.
Met de bus naar de oostkust, surfers beach, dat leek ons wel een leuk eind van de vakantie, lekker aan het strand beetje kijken naar de surfers. Op pad dus maar weer. Ongeveer 120 km. rijden en maar 1 keer overstappen. Toch duurt de reis ruim 5 uur. Eerst moeten we op kronkelwegen de bergen uit, verder stopt de bus vele, vele malen. Op zondag is er zondagschool en alle kinderen worden vlak bij hun huis afgezet. Om kwart voor één wordt de bus aan de kant gezet en gaat de chauffeur eten, de passagiers mogen zelf weten wat ze doen en degenen die een zitplaats hebben blijven toch maar zitten.
Uit de bergen komende, merken we dat het steeds warmer wordt en als we er rond een uurtje of twee zijn en naar een guesthouse lopen, het Tuna hotel, zijn we zeer bezweet. Het guesthouse ligt op het strand en binnen een half uur zitten en hangen we (hangmat) op het strand. In de bungalow is het ondanks de ventilator niet te harden.
Een paar uur later langs het prachtige strand gelopen en nog even gezwommen, dat valt niet mee in de golven. Het is hier niet echt druk nu, maar er waren enkele surfers bezig. Tja low seasen.
Het is hier wel een erg jongeren gebeuren met een hoog Bob Marley gehalte.
Maandag 23 juni 2014, Arungam Baij.
Voor het ontbijt al een strandwandeling gemaakt, daarna in een hangmat tussen de kokospalmen gehangen.
Toen we gister het menu bekeken, stond erop: Lobster. Ik vroeg hem wat dat was en hij zei een hele grote garnaal, hij hield zijn handen zo'n 30 cm uit elkaar .... Zó groot? Nou ietsje kleiner, ik zal het je morgen laten zien ... Oh oke??!! En dus stond hij opeens voor ons met een man die een kartonnen doosje van zijn fiets haalde. Lobster zei hij, die wilde je toch? Doosje open en het lag vol met zeemonsters getver. Zal ik ze voor jullie klaar maken? Zijn lekker hoor. Jan haakte af, ik twijfelde erg maar vond toch dat ik geen nee kon zeggen. Hij zocht er twee uit en ik mocht betalen.
2 uurtjes later, lunch. De monsters lagen nu in ieder geval stil op mijn bord en de lange voelsprieten waren weg. Ik moest me toch wel even vermannen om te beginnen, maar....... ze waren heerlijk. Jan heeft ook geproefd maar heeft het daarbij gelaten.
Verder vandaag nog gezwommen en naar de surfers spot gewandeld die zo'n 10 minuten lopen verder was, om een bocht en niet zichtbaar van ons strand. Nou dat was wel even genieten hoor, zo'n 30 surfers waren daar bezig. Leuk om te zien.
Vanavond gaan we ergens anders voetbal kijken op een groot scherm, wel hopen dat ze Nederland kijken, want Australië moet op dezelfde tijd en hier zitten nogal wat Australiërs.
Dinsdag 24 juni 2014, op weg naar Trincomalee.
Vandaag met de bus langs de oostkust, 7 uur in 2 verschillende bussen. De eerste bus was een gammele, ramen rinkelende, kabaal makende, muziek snoeihard aanstaande, overvolle bus. Maar de volgende 5 uur was alleen maar gammel.
Weer 7 uur lang geen blanke gezien, hoe reizen die toeristen hier dan? Allemaal met three wheelers, of taxi's ? Dat is wel luxer en korter natuurlijk, maar dit is veel leuker, samen met de Sri Lankanen ( of Lankezen?) in de bus. Zij vinden dat ook leuk merken we vaak.
Toen de chauffeur ging eten, zijn wij ook even uit de bus gegaan, rugzakjes op de stoel achter gelaten. Er stond langs de kant van de weg een groep mannen gekookte maïskolven te verkopen, mmmm daar had ik zin in. Er lagen ook zakken met bruin spul, we vroegen wat dat was maar we begrepen het niet. Vlees? Nee geen vlees. Vis? Nee ook niet. Groenten? Nee. 1 van de mannen kwam even later naar ons toe met een klein stukje en witte korrels, rijst dacht ik. We moesten dat samen eten, toen opeens herkenden we het, het was Tamarinde! En de witte korrels waren zout. De laatste keer was geloof ik in Cambodja in de jungle dat we dat aten, toen zat het nog in de schil, ( dop? bast?) deze waren gepeld en het was om curry te maken. Het was zo ook erg lekker en we kregen een klein zakje mee, ook met zout. Toen ik iemand vroeg of hij ook wilde, moest de man schuddebuiken van het lachen, nee, daar maken ze curries van!!
Ananas wordt hier trouwens ook gegeten met peper en zout, lekker hoor, probeer maar eens. De peper van hier is ook super lekker.
Langs de oostkust is erg veel nieuw. De mangrove bossen in de lagunes zijn nog jong, hele dorpjes bestaan uit dezelfde soort huisjes, duidelijk van na de tsunami. Nieuwe infrastructuur, nou ja 1 weg met bruggen, nieuwe elektriciteitskabels, maar ook vaak heel grote nieuwe huizen of winkels, ik hoop dat dat van ander geld komt dan van het SOS geld.
Veel van de authentieke vissersboten zijn vervangen door polyester(?) sloepen met buitenboord motor. Maar er groeit weer volop rijst en ook de bomen zijn al weer behoorlijk groot. Het is wel heel droog nu allemaal.
Er zijn hier verder enorm veel militairen en politie, de oorlog is toch al 5 jaar voorbij. Er wordt langs de hele kust en vooral in de steden streng gecontroleerd, al merk je dat alleen door dat soldaten en politie heel zichtbaar zijn.
Het was even zoeken voor we een hotel vonden, een beetje tussen héél erg lux en héél armoedig in. Het Silver Star hotel was voldeed prima.
Trincomalee is een stad die je kunt overslaan. We hebben wel een prachtige hindoe tempel bezocht en per ongeluk kwamen we op het strand uit waar de vissersboten liggen. Daar hebben we een poos staan kijken hoe een enorm fuik door 10 mannen werd binnen gehaald. Helaas was de vangst minimaal. De visserswijk zelf is zeer armoedig en de huisjes en hutjes staan tegen de achterkant van de winkelstraat op het strand, voor deze mensen geen mooie nieuwe huisjes, wel heel veel boten.
Woensdag 25 juni 2014, terug naar Anuradhapura.
We hebben onze grote rugzakken bij Janny laten staan, we hebben kleine Sri Lanka Support tassen meegenomen met wat ondergoed, stuk of wat kleding en een tandenborstel. Zo hebben we lekker licht gereisd de laatste 2 weken. Nu gaan we dus vandaag terug om onze grote rugzakken op te halen. En dan blijven we nog 1 dag om het vervolg te zien van huisje Rangani.
Op het busstation in Trincomalee geloofden we onze ogen niet, daar lag gewoon een hert te doezelen en een stukje verderop naast de markt nog één, nou ja..
De bus reis verliep weer voorspoedig, We hadden de laatste 2 zitplaatsen in de bus, ik helemaal vooraan en Jan ergens halverwege. Al vrij snel liep de bus weer helemaal vol. Het leuke is dat de staande mensen hun tassen afgeven aan de zittende mensen. Dat doen ze niet bij toeristen, maar toen ik te kennen gaf aan de vrouwen rondom me dat ze hun tas op mijn schoot mochten zetten vonden ze dat geweldig. Ik zat naast een Japanse backpackster, maar die heeft geen woord gezegd en keek alleen maar naar buiten of zat te slapen, jammer. Ook Jan had het zwaar, billen armen en hoofden overal om hem heen. En gelukkig ook weer heel hard de muziek aan, gezellig.
Hoe verder we van de kust kwamen hoe armoediger de huisjes weer werden. Veel klei huisjes nog.
Overstappen in Harowpatane. Een grotere bus en niet zo vol. Goed aangekomen in Anuradhapura, weer een leuk weerzien met Janny, Asanka en Senpathi.
Donderdag 26 juni 2014, Anuradhapura.
Op pad geweest met Janny, Asanka en Senpathi. Eerst naar het huisje Rangani, we waren er erg nieuwsgierig naar. Hoe ver zouden ze gevorderd zijn terwijl wij op rondreis waren? Nou dat was ver. De achterkant was al op hoogte en de voorkant op een paar stenen na ook. De tussenmuren moeten nog een stukje.
Nog even naar het community center geweest waar Janny afspraken heeft gemaakt met de naailerares tot oktober, want ook Janny gaat volgende week terug naar Nederland en komt dan weer in oktober terug.
Ten slotte hebben we nog de kinderafdeling van een ziekenhuis bezocht. De hoofdverpleegster had een verzoek gedaan voor meubilair voor een speelhoekje en daar tekeningen voor laten maken. De meubelmaker was zeer voortvarend te werk gegaan en had binnen 6 dagen de tafel, 6 stoeltjes en een kastje klaar. Heel mooi zwaar hout, Karumba, hardhout. Janny bood het geheel officieel aan, ouders en niet al te zieke kinderen waren erbij. De kinderen durfden niet goed aan het speelgoed te komen, ze moeten nog leren dat dat mag en de verpleging moet leren dat het speelgoed ook aangeboden wordt en niet in de kast opgesloten blijft staan. (Soms wordt er wat meegenomen, dus alles achter slot en grendel).
Verder nog wat laatste dingetjes gekocht om mee naar huis te nemen. Morgenmiddag laten we ons heel lux door een auto met chauffeur ( Suresh) naar Negombo vervoeren. Met de grote backpacks in de bussen gaan we even niet meer doen. En overmorgen vliegen we naar huis. 5 maanden Azië, wat eerst een onvoorstelbaar lange tijd leek is nu gewoon voorbij.
We willen iedereen die ons vanuit Nederland volgde en vooral degenen die reageerden op onze stukjes bedanken. Het was gewoon fijn om af en toe wat van deze of gene te horen. We spreken jullie weer in Nederland.
Met de bus naar de oostkust, surfers beach, dat leek ons wel een leuk eind van de vakantie, lekker aan het strand beetje kijken naar de surfers. Op pad dus maar weer. Ongeveer 120 km. rijden en maar 1 keer overstappen. Toch duurt de reis ruim 5 uur. Eerst moeten we op kronkelwegen de bergen uit, verder stopt de bus vele, vele malen. Op zondag is er zondagschool en alle kinderen worden vlak bij hun huis afgezet. Om kwart voor één wordt de bus aan de kant gezet en gaat de chauffeur eten, de passagiers mogen zelf weten wat ze doen en degenen die een zitplaats hebben blijven toch maar zitten.
Uit de bergen komende, merken we dat het steeds warmer wordt en als we er rond een uurtje of twee zijn en naar een guesthouse lopen, het Tuna hotel, zijn we zeer bezweet. Het guesthouse ligt op het strand en binnen een half uur zitten en hangen we (hangmat) op het strand. In de bungalow is het ondanks de ventilator niet te harden.
Een paar uur later langs het prachtige strand gelopen en nog even gezwommen, dat valt niet mee in de golven. Het is hier niet echt druk nu, maar er waren enkele surfers bezig. Tja low seasen.
Het is hier wel een erg jongeren gebeuren met een hoog Bob Marley gehalte.
Maandag 23 juni 2014, Arungam Baij.
Voor het ontbijt al een strandwandeling gemaakt, daarna in een hangmat tussen de kokospalmen gehangen.
Toen we gister het menu bekeken, stond erop: Lobster. Ik vroeg hem wat dat was en hij zei een hele grote garnaal, hij hield zijn handen zo'n 30 cm uit elkaar .... Zó groot? Nou ietsje kleiner, ik zal het je morgen laten zien ... Oh oke??!! En dus stond hij opeens voor ons met een man die een kartonnen doosje van zijn fiets haalde. Lobster zei hij, die wilde je toch? Doosje open en het lag vol met zeemonsters getver. Zal ik ze voor jullie klaar maken? Zijn lekker hoor. Jan haakte af, ik twijfelde erg maar vond toch dat ik geen nee kon zeggen. Hij zocht er twee uit en ik mocht betalen.
2 uurtjes later, lunch. De monsters lagen nu in ieder geval stil op mijn bord en de lange voelsprieten waren weg. Ik moest me toch wel even vermannen om te beginnen, maar....... ze waren heerlijk. Jan heeft ook geproefd maar heeft het daarbij gelaten.
Verder vandaag nog gezwommen en naar de surfers spot gewandeld die zo'n 10 minuten lopen verder was, om een bocht en niet zichtbaar van ons strand. Nou dat was wel even genieten hoor, zo'n 30 surfers waren daar bezig. Leuk om te zien.
Vanavond gaan we ergens anders voetbal kijken op een groot scherm, wel hopen dat ze Nederland kijken, want Australië moet op dezelfde tijd en hier zitten nogal wat Australiërs.
Dinsdag 24 juni 2014, op weg naar Trincomalee.
Vandaag met de bus langs de oostkust, 7 uur in 2 verschillende bussen. De eerste bus was een gammele, ramen rinkelende, kabaal makende, muziek snoeihard aanstaande, overvolle bus. Maar de volgende 5 uur was alleen maar gammel.
Weer 7 uur lang geen blanke gezien, hoe reizen die toeristen hier dan? Allemaal met three wheelers, of taxi's ? Dat is wel luxer en korter natuurlijk, maar dit is veel leuker, samen met de Sri Lankanen ( of Lankezen?) in de bus. Zij vinden dat ook leuk merken we vaak.
Toen de chauffeur ging eten, zijn wij ook even uit de bus gegaan, rugzakjes op de stoel achter gelaten. Er stond langs de kant van de weg een groep mannen gekookte maïskolven te verkopen, mmmm daar had ik zin in. Er lagen ook zakken met bruin spul, we vroegen wat dat was maar we begrepen het niet. Vlees? Nee geen vlees. Vis? Nee ook niet. Groenten? Nee. 1 van de mannen kwam even later naar ons toe met een klein stukje en witte korrels, rijst dacht ik. We moesten dat samen eten, toen opeens herkenden we het, het was Tamarinde! En de witte korrels waren zout. De laatste keer was geloof ik in Cambodja in de jungle dat we dat aten, toen zat het nog in de schil, ( dop? bast?) deze waren gepeld en het was om curry te maken. Het was zo ook erg lekker en we kregen een klein zakje mee, ook met zout. Toen ik iemand vroeg of hij ook wilde, moest de man schuddebuiken van het lachen, nee, daar maken ze curries van!!
Ananas wordt hier trouwens ook gegeten met peper en zout, lekker hoor, probeer maar eens. De peper van hier is ook super lekker.
Langs de oostkust is erg veel nieuw. De mangrove bossen in de lagunes zijn nog jong, hele dorpjes bestaan uit dezelfde soort huisjes, duidelijk van na de tsunami. Nieuwe infrastructuur, nou ja 1 weg met bruggen, nieuwe elektriciteitskabels, maar ook vaak heel grote nieuwe huizen of winkels, ik hoop dat dat van ander geld komt dan van het SOS geld.
Veel van de authentieke vissersboten zijn vervangen door polyester(?) sloepen met buitenboord motor. Maar er groeit weer volop rijst en ook de bomen zijn al weer behoorlijk groot. Het is wel heel droog nu allemaal.
Er zijn hier verder enorm veel militairen en politie, de oorlog is toch al 5 jaar voorbij. Er wordt langs de hele kust en vooral in de steden streng gecontroleerd, al merk je dat alleen door dat soldaten en politie heel zichtbaar zijn.
Het was even zoeken voor we een hotel vonden, een beetje tussen héél erg lux en héél armoedig in. Het Silver Star hotel was voldeed prima.
Trincomalee is een stad die je kunt overslaan. We hebben wel een prachtige hindoe tempel bezocht en per ongeluk kwamen we op het strand uit waar de vissersboten liggen. Daar hebben we een poos staan kijken hoe een enorm fuik door 10 mannen werd binnen gehaald. Helaas was de vangst minimaal. De visserswijk zelf is zeer armoedig en de huisjes en hutjes staan tegen de achterkant van de winkelstraat op het strand, voor deze mensen geen mooie nieuwe huisjes, wel heel veel boten.
Woensdag 25 juni 2014, terug naar Anuradhapura.
We hebben onze grote rugzakken bij Janny laten staan, we hebben kleine Sri Lanka Support tassen meegenomen met wat ondergoed, stuk of wat kleding en een tandenborstel. Zo hebben we lekker licht gereisd de laatste 2 weken. Nu gaan we dus vandaag terug om onze grote rugzakken op te halen. En dan blijven we nog 1 dag om het vervolg te zien van huisje Rangani.
Op het busstation in Trincomalee geloofden we onze ogen niet, daar lag gewoon een hert te doezelen en een stukje verderop naast de markt nog één, nou ja..
De bus reis verliep weer voorspoedig, We hadden de laatste 2 zitplaatsen in de bus, ik helemaal vooraan en Jan ergens halverwege. Al vrij snel liep de bus weer helemaal vol. Het leuke is dat de staande mensen hun tassen afgeven aan de zittende mensen. Dat doen ze niet bij toeristen, maar toen ik te kennen gaf aan de vrouwen rondom me dat ze hun tas op mijn schoot mochten zetten vonden ze dat geweldig. Ik zat naast een Japanse backpackster, maar die heeft geen woord gezegd en keek alleen maar naar buiten of zat te slapen, jammer. Ook Jan had het zwaar, billen armen en hoofden overal om hem heen. En gelukkig ook weer heel hard de muziek aan, gezellig.
Hoe verder we van de kust kwamen hoe armoediger de huisjes weer werden. Veel klei huisjes nog.
Overstappen in Harowpatane. Een grotere bus en niet zo vol. Goed aangekomen in Anuradhapura, weer een leuk weerzien met Janny, Asanka en Senpathi.
Donderdag 26 juni 2014, Anuradhapura.
Op pad geweest met Janny, Asanka en Senpathi. Eerst naar het huisje Rangani, we waren er erg nieuwsgierig naar. Hoe ver zouden ze gevorderd zijn terwijl wij op rondreis waren? Nou dat was ver. De achterkant was al op hoogte en de voorkant op een paar stenen na ook. De tussenmuren moeten nog een stukje.
Nog even naar het community center geweest waar Janny afspraken heeft gemaakt met de naailerares tot oktober, want ook Janny gaat volgende week terug naar Nederland en komt dan weer in oktober terug.
Ten slotte hebben we nog de kinderafdeling van een ziekenhuis bezocht. De hoofdverpleegster had een verzoek gedaan voor meubilair voor een speelhoekje en daar tekeningen voor laten maken. De meubelmaker was zeer voortvarend te werk gegaan en had binnen 6 dagen de tafel, 6 stoeltjes en een kastje klaar. Heel mooi zwaar hout, Karumba, hardhout. Janny bood het geheel officieel aan, ouders en niet al te zieke kinderen waren erbij. De kinderen durfden niet goed aan het speelgoed te komen, ze moeten nog leren dat dat mag en de verpleging moet leren dat het speelgoed ook aangeboden wordt en niet in de kast opgesloten blijft staan. (Soms wordt er wat meegenomen, dus alles achter slot en grendel).
Verder nog wat laatste dingetjes gekocht om mee naar huis te nemen. Morgenmiddag laten we ons heel lux door een auto met chauffeur ( Suresh) naar Negombo vervoeren. Met de grote backpacks in de bussen gaan we even niet meer doen. En overmorgen vliegen we naar huis. 5 maanden Azië, wat eerst een onvoorstelbaar lange tijd leek is nu gewoon voorbij.
We willen iedereen die ons vanuit Nederland volgde en vooral degenen die reageerden op onze stukjes bedanken. Het was gewoon fijn om af en toe wat van deze of gene te horen. We spreken jullie weer in Nederland.
-
27 Juni 2014 - 13:34
Rob Hubrechsen:
In de Oosterschelde hebben ze ook heerlijke kreeft (lobster). Dus wat dat betreft hoef je in Nederland niets te missen. Goeie reis toegewenst en binnenkort tot ziens. Dank voor jullie verhalen; we hebben de reis vanuit onze luie stoel bijna helemaal meegemaakt. Het viel inderdaad best mee (understatement). Wat een avonturen! Dat mag je echt wel zeggen.
Rob. -
27 Juni 2014 - 13:54
Conny:
Jongens, wat een reis. Toch wel beetje zin om weer naar huis te gaan?
Dank jullie wel voor dit prachtige reisverhaal. Geen sprookje van 10000 en 1 nacht, maar een echt bestaand verhaal. We zaten er echt op te wachten, op die verhalen en belevenissen. Geweldig voor jullie zelf om thuis na te lezen, want jullie zijn vast en deel al kwijt.
Lieve Jan en Nelleke, goede terugreis en welkom in Nederland. Xxxxx conny.
-
27 Juni 2014 - 15:02
Marije & Ayala:
Wat een mooie verhalen van al jullie belevenissen. Dit was hem dan... de laatste. ;) 5 maanden voorbij... tijd om naar huis te komen :)
Zondag zien we jullie dan eindelijk weer!!!!
Goeie reis!!! xxxx
-
27 Juni 2014 - 17:36
Ineke:
Jan en Nelleke,
Ja, dat was het dan! Wat zullen jullie daar lang aan terugdenken.
Heel veel dank voor al jullie prachtige verhalen.
Ik wens jullie een goede thuisreis en tot gauw!
Veel liefs,
Ineke -
27 Juni 2014 - 17:39
Gerda En Jan:
Wat gaat de tijd dan toch weer snel. Wij wensen jullie een hele goede terugreis en tot ziens in Nederland -
27 Juni 2014 - 17:59
Ellen, Yvon En Ineke:
Hi Jan en Nelleke,
Wat een reis en wat een verhalen! We zijn erg benieuwd hoe jullie Nederland weer zullen ervaren en hoe het weerzien met jullie dierbaren is. Binnenkort hebben we een speciale weerziens meidenavond: Op 25 juli Bbq in Hoedjeskerke, helaas zonder de exotische lobsters maar wel met de mannen ;-)
Veel liefs en tot gauw xxx -
27 Juni 2014 - 18:03
Mieneke En Krijn:
Wat hebben jullie veel beleefd en gezien in die 5 maanden.
Bedankt voor de leuke verslagen en foto's.
We wensen jullie een goede reis terug naar Nederland.
En tot ziens in Zeeland. Hartelijke groeten van Mieneke en Krijn -
27 Juni 2014 - 19:34
Ben, Anouk & Joey:
nou dat was het dan.. het zit er op.. 5 maanden zijn voorbij gevlogen! wat ging dat snel zeg.
al is het wel echt tijd om naar huis te komen:)
wij hebben jullie verhalen met veel lees plezier gevolgd. maar zijn nu echt benieuwd naar foto's en eigen verhalen want wat zullen jullie veel te vertellen hebben.
goeie reis en tot Zondag :)
Dikke kus van ons -
27 Juni 2014 - 19:54
Leila, Hugo En Ferdi:
5 maanden vol belevenissen voorbij.
Nu zondag weer thuis :)
Wij hebben heel erg genoten van jullie verhalen.
Moet ik alvast een week vrij vragen voor alle foto's te bekijken haha.
Tot zondag dikke kus van ons -
27 Juni 2014 - 20:20
Gerda Bevaart:
Goede thuisreis gewenst!
Arend en Gerda -
28 Juni 2014 - 20:03
Femke:
Hallo,
Ik ben bij toeval op jullie (sri lanka) blog gekomen.
Dit omdat wij er zelf ook naartoe gaan binnenkort.
Ook als buitenstaander is het erg leuk om te lezen!
Leuk project ook!
Bedankt voor het leesplezier, ik heb nu nog meer zin in m'n reis gekregen! -
30 Juni 2014 - 12:26
Liesbeth:
Hallo Nelleke,
Bedankt voor al je prachtige verhalen. Het heeft mij een prima indruk van jullie avonturen gegeven.
Ook van de prachtige foto's heb ik genoten.
Veel plezier gewenst met de hereniging met jullie (klein)kinderen en succes met het wennen aan de westerse cultuur.
Groet, Liesbeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
