Cambodja, Banlung, trekking

Zaterdag 29 maart 2014.
Banlung.
Vanmorgen zaten we klaar om 8.00 uur. Gegeten, gepakt en bezakt, want een bootje kwam ons oppikken om te zorgen dat we om 9.00 uur met de bus mee konden. Goed, om half negen kwam dat bootje dus en toen moesten we nog een aantal mensen bij andere guesthouses ophalen. Maar om negen uur zat iedereen in de boot en vertrokken we. Nu maar hopen dat de bus er nog was.
Nou, die was er nog niet en met een stuk of 50 andere backpackers, waaronder inmiddels toch al een aantal bekenden, wachtten we tot 10 uur, maar toen was het dan toch zover: op naar Cambodja.
Bij de grens, toch altijd spannend konden we na zo'n 3 kwartier Cambodja in. Kosten normaal gesproken $20,= maar wij betaalden allemaal zo'n $30,= Welkom in Cambodja.
Bij de eerste grote plaats, Stung Treng, waren wij bijna de eersten die uit de bus gingen (een aantal was bij de grens al niet meer ingestapt).
Wij moesten overstappen naar Banlung. De bus stopte op de grote weg, daar stond een tuk tuk ons op te wachten en deze bracht ons naar het busstation. Daar waren we om 12.00 uur en onze bus vertrok pas om 14.00 uur. Uiteindelijk werden we om 15.00 uur opgepikt door een minivan, maar we moesten nog op de markt wachten tot ????? We vol waren????
De chauffeur ging een sigaret roken bij de andere chauffeurs, en omdat er in de bus airco zit laat hij dan de motor draaien. Plotseling klonken er een aantal harde klappen en het zand onder en voor de bus stoof op. We schrokken ons rot. De chauffeur kwam aangerend en wat bleek..... Er was iets aan de airco kapot gegaan. (Deja Vu)
Even later vertrokken we, raampjes open. We gingen naar een garage. De chauffeur kwam terug met een stuk pijp, voor morgen dachten we, dan gaat hij het maken. Maar nee, we gingen naar een andere garage en we moesten allemaal uitstappen. Hier werd de airco hersteld. Dat duurde wel even, en alle monteurs die aan andere wagens bezig waren kwamen zich er allemaal wel even mee bemoeien, en lachen en lol.
Nou, gemaakt. Nu op weg dan...... Nee dus, terug naar de markt. Er moest nog een lading zakken met weet ik-veel mee, en nog een heleboel passagiers. Om half vijf vertrokken we dan eindelijk echt.
Na 1 1/2 uur waren we op onze bestemming. Net voor donker. We hebben een guesthouse in een koloniaal huis. Erg groot en met schitterende oude kolossale meubels. Met de toepasselijke naam Balcony guesthouse. Als we 's avonds op het grote balkon zitten horen we de krekels en de gekko
http://www.zozitdat.nl/2013/01/14/geluid-van-een-gekko/

Zondag 30 maart 2014.
Zondag of niet, hier gaat alles gewoon verder. Vanmorgen hebben we eerst Jammy ontmoet, en bij hem een jungle trekking geboekt voor 2 dagen. Morgen om half negen worden we opgehaald. We gaan allebei bij iemand achter op de motor er naar toe, want vanwaar we vertrekken kan geen auto komen. Klinkt goed allemaal.
Verder hebben we hier in Banlung rondgekeken. Een stad, ruim opgezet met veel koloniale huizen die nu een andere functie hebben gekregen. Een grote markt, absoluut niet toeristisch en daarom geweldig om over te lopen. Overdekt en smoorheet. Veel brommertjes, een beetje het Kathmandu gevoel hier vooral door het gekrioel van brommertjes en mensen.
De temperatuur is nu een graad of 34. Beter vol te houden dan op Don Det. Ook al omdat er af en toe wind is.

Maandag 31 maart 2014
Precies op tijd opgehaald, 2 motors (110 CC zijn dat motors?) ze hadden beiden een groot pakket voor op de motor! Wij achterop met onze rugzakken. Helmen op. Eerst over asfaltweg. Wat zijn hier toch weinig auto's, wel veel motors. Daarna al snel over de rode stofwegen. Na een uur over nog kleinere hobbel de bobbel wegen en nog een half uur later waren we bij het veerpondje. Een groot houten pallet met een buitenboordmotor. Hier ontdekte jan dat een van de rugzakken was opengegaan. Een groot PIEP woord ...... fototoestel verloren. Geen foto's dus van deze trip, we zullen in Phnom Penh voor een nieuw moeten gaan kijken, gelukkig staan bijna alle foto's op de i-pad.
Aan de andere kant van River Sông Sè San moesten we nog één uur rijden over het aller slechtste stuk. Zandverstuivingen, putten die op een cross terrein niet zouden misstaan, Poe hè. We voelden ons als een fruitshake, volkomen gehusseld en helemaal stijf van het krampachtig zitten. Nu namen we afscheid van de ene motorrijder, die ging terug, de andere is Sokkė, een 19 jarig vrolijk ventje die onze gids is. Oke, eerst door een watertje waden naar de overkant. Jan helpt Sokké de motor met water en voedsel duwen, ik loop met de rugzakken op mijn hoofd naar de overkant en dan gaan wij te voet verder voor nog eens 1 1/2 uur. Bloedheet, met rugzak en hangmat sjokken we door de jungle, gelukkig vaak onder de beschutting van de bomen. Nog wel een pad hier. Sokkė heeft de rest van de bagage, oa 12 flessen water en voedsel, hij rijdt steeds een stukje door en wacht dan op ons.
Héhé we zijn er. Onze ogen vallen uit ons hoofd, we zien een platgebrand gebied, vol met zwart geblakerde bomen, groene kleine bananenbomen en één huisje, een schuurtje waar een varken, 4 honden, talloze kippen en kuikens en bijen rondscharrelen. Een schuurtje denken we.
Nee hoor, ons logeer adres. Er is niemand thuis. Sokkė gaat op verkenning uit, er wonen hier nog 5 gezinnen in huisjes over de plantage verspreid. De vlakte is volkomen open en smoorheet. Wij trekken ons in het oerwoud terug. We zijn doodmoe, nog verslagen over het verlies van het fototoestel en we zien de hele onderneming niet meer zitten.
Na een poos komt Sokkė terug. Alle mensen zijn naar een andere village aan de rivier, er zijn alleen twee mensen in een ander huisje achter gebleven. We maken het varkenskot open en gaan naar binnen. Een vuurtje smeult in de hoek, twee verhogingen van planken vloeren die driekwart van het huisje beslaan, de vloerruimte is voor de dieren. In het huisje zitten we in elk geval in de schaduw.
Waar kunnen we ons wassen? We weten inmiddels uit ervaring dat we ons stukken beter voelen na een opfrissing en schone kleren. Sokkė gaat het ons laten zien als we eerst gaan rusten.
Oke, rondleiding. Er is geen wc, dat doe je in het oerwoud, en 500 meter lopen over de hete plantage brengt ons bij een droge sloot, waar twee putten gegraven zijn. De ene voor drinkwater, ziet er mooi schoon uit en is heel koel, we drinken het natuurlijk niet. De andere put kun je een emmer uit scheppen en jezelf wassen. Sokkė deed het voor, je giet de emmer over je hoofd, kleren en al. Hij helpt me wel even. Echt kleddernat zijn we na ons bad, het is super verfrissend, en met natte kleren lopen we terug naar het huisje. We lopen ook nog even langs het huisje van de mensen die er wel zijn, en maken kennis. Helaas kunnen ze geen Engels.
Wij kleden om, maar Sokkė blijft gewoon in zijn natte plunje rondlopen.
Sokkė gaat koken, en na het eten drinken we samen met de andere familie rijstwijn. Minder sterk deze, je drinkt het met een rietje rechtstreeks uit de pot, waar de gegiste rijst nog in zit. Niet lekker, maar we hebben ons best gedaan.
De hangmatten die we bij ons hebben, zijn voorzien van een muskietennet, je ligt er dus in als een banaan in zijn pel. Wij zouden buiten slapen, leek ons een strak plan, maar het gaat onweren en weerlichten, dus ze worden binnen opgehangen. Om 8 uur liggen we in de mat. Ik wordt als eerste in de mat geritst, alleen samen met een bij..... auw auw, nee ik vindt het ook niet leuk. Rits weer open bij eruit, angel uit mijn been, rits weer dicht, nu Jan. Heet, heet..... We liggen daar te smelten. Rits open hoofd eruit, frisse lucht......zoemmmmm muggen. Rits weer dicht.
Jan is uiteindelijk gaan slapen met de rits open, hij ging echt dood van de hitte, ik met de rits dicht. Mijn t-shirt weer kletsnat van het zweet. Wat hebben we ongelooflijk veel vocht verloren vandaag.
In de nacht ging het inderdaad regenen, spannend, zou het bladerdak waterdicht zijn? Jawel hoor, bijna helemaal. Met de regen kwam de afkoeling, en toen ook de slaap.

dinsdag 1 april 2014
In alle vroegte wakker geschrokken van de haan die pal onder Jan's hangmat begon te kraaien. Een uurtje later stonden we op: 6 uur. Sokkė maakte ontbijt klaar. Wij kregen stokbrood moesten we vullen met een mengsel van paprika, bonen en tofu. Een warm ontbijt, smaakte erg goed. Om 8 uur vertrokken we met de man van de andere familie. We gingen apen spotten in de jungle. We moesten eerst de plantage weer oversteken, de 4 honden en het varken besloten met ons mee te gaan. Ze werden terug gejaagd, uiteindelijk zelfs met stenen. En toen we de jungle instapten waren ze er niet meer bij.
Het was er nat en heet, zelfs al zo vroeg. Al snel waren we weer doorweekt van het zweet. Dit was dus echte jungle, met een kapmes er door. Steeds vastzittend aan lianen met stekeltjes, struikelen over wortels en de eerste de beste keer dat we stilstonden om even uit te rusten stonden daar achter ons......knor knor knor, het varken en de hondjes!!!! Lachen, babe in the jungle, film drie.
Vruchten proeven van bomen, en af en toe zagen we in de hele hoge bomen takken bewegen. Dat waren dan apen. Stil zijn, wachten, een paar keer zagen we een flits van een aap als hij van de ene boom naar de andere oversprong. Wel 20 meter boven ons want ze zitten in de hoogste bomen. Maar het allerleukste was dat het varken en de hondjes iedere keer bij ons kwamen. Als het varken niet kwam riepen ze prrrrrrt, prrrrrrrt.......en dan kwam hij weer aangerend, Oooooh schattig.
Terwijl de gids kappend door het woud ging, rende Sokké opeens weg. Run, run riep hij. wij rénnen en kijken... was er een tijger, een slang? we zagen niets, wel voelde ik een gemene steek in mijn hand. Lay down..... are they gone? Wat??? Waar hebben we het over? We renden weg voor een jungle fly. heel gemeen stekende wespen. de gids was enkele keren in zijn gezicht gestoken. met kappen had hij het nest beroerd. mijn hand deed goed zeer en werd al snel dik. Jan had er één op tijd van zich af kunnen slaan en Sokké had niets.
Na dat we nog 1 keer heel goed de apen gezien hadden gingen we weer terug. De gids liet ons nog zien hoe je kon drinken, een bepaalde slingerplant doorkappen en schuin boven je mond houden, dan druipt het water eruit. Sokkė klom nog in een 12 meter hoge boom naar boven, blote voeten en benen, met twee voeten tegelijk springen, zoals in stripverhalen, om de vruchten uit een boom te schudden. Kleine mango vruchtjes, zo groot als kersen maar dan kleur van abrikozen. Heerlijk.
Toen we terug kwamen in de hut, was de familie ook gearriveerd. Papa, mama, 4 kindjes. We hadden voor de kinderen een bal meegebracht, gingen ze meteen mee spelen. Binnen, want buiten was het niet meer te doen met de zon.
Sokkė maakte ons eten klaar en liet de rest van het eten voor de familie achter. Deze mensen zijn echt arm. Ze Hebben niets, ook de kinderen niet, geen speelgoed, niets. De bananenplantages wordt ook gebruikt als rijstveld. Er wordt 1 keer geoogst en dat is voldoende voor 1 jaar rijst. Verder groeit er tabak en maken ze thee van de wortel van een plant uit de jungle. Junglethea.
Tegen enen vertrokken we voor onze reis in omgekeerde richting. Omdat het had geregend hadden de motors wat meer grip op het zand en ging het iets minder moeizaam. 16.15 uur terug in het guesthouse.
Douchen!!!!!!!
Het is nu avond, en hier regent en onweert het nu ook,electriciteit is uit gevallen en het noodagregaat staat aan. Morgenochtend om 6 uur vertrek naar Phnom Penh.