Vientianne , hoofdstad van Laos

Zaterdag 15 maart 2014
Vientianne.
Wat een dag vandaag, het begon al helemaal verkeerd. Om 06.00 uur zou bij de tolbrug de tuk tuk voor ons klaar staan, spannend want we hadden al betaald. Ik dacht dat ik de wekker op 10 voor vijf had gezet, maar nee hij stond op 10 voor zes........ Wij kunnen echt heel snel inpakken. Een paar minuten over zes waren we er en .... De tuk tuk stond er ook. Gaaf.
Hij ging wel via een heel andere kant naar het busstation, later bleek met opzet, want de bus was al vertrokken, maar we kwamen hem tegen en we konden zo mee.
Nu een echte local bus, weer waren wij de enige twee blanken. Schitterend zo'n reis. De buschauffeur stopt overal waar iemand staat te zwaaien, hij stopt ook om zijn eten te kopen en de bijrijder doet alle boodschappen voor hem. Ondertussen doen de passagiers ook hun inkopen.
Een andere vrouw moest onderweg allerlei dingen regelen, voor haar zijn we wel 4 keer gestopt en gewacht tot ze weer terug was.
Er ging ook van alles mee, zakken vol met groenten, enorme zakken met handwerkjes en iemand met een verschrikkelijk zware cilinder. Het is de taak van de bijrijder om iedereen te helpen met in en uitstappen, om af te rekenen en om bv de deuren van de bus met touwtjes vast te binden zodat ze niet steeds open en dicht klappen.
In de bus is het ook gezellig, want iedereen haalt even op de markt wat te eten. Zo kregen wij ook een stuk meloen aangeboden en sticky rijst met vis. Geweldig .. Wij deelden donuts, maar die vielen toch minder in de smaak.
In Vientiane aangekomen met de tuk tuk naar een hotel... Veel te duur en toen ontdekte Jan dat zijn portemonnee weg was. Gestolen? Verloren? Wie zal het zeggen. Natuurlijk net geld gepind en de pasjes én zijn rijbewijs.
Terug naar de bus...... Niets. Naar het politiehokje met 1 wakkere en 1 op de grond slapende agent, doorverwezen naar het politiebureau, daar was niemand, hoe is het mogelijk. Het bureau is open, we kunnen naar binnen maar er is niemand. Weekend ook in de hoofdstad van Laos op het politie bureau. Er was iemand in een gymbroekje (agent buiten dienst?)die ons door verwees naar de immigratiedienst. daar was helemaal niemand, alleen een cel die bevolkt was, deze gevangene wist ook niet waar iedereen was.
Naar een guesthouse (Saysouly) en onze kinderen om hulp gevraagd. Toen was het in Nederland nog maar 7 uur of zo.
Nou na een middag mailen en bellen is alles geregeld. Pasjes geblokkeerd enz. We moeten alleen nog wel aangifte doen maandag. Dit moet i.v.m. het rijbewijs.
Nog even rondgelopen. Warm weer hoor, maar we hebben weer een feestje bijgewoond, weer het inhuldigen van een monnik. Hij was novice en morgen is hij monnik. Morgen nog wel de rituele reiniging, we proberen dat ook mee te maken. De familie vertelde ons van alles over het ritueel. Nou zo'n oppepper konden we best wel gebruiken.

Zondag 16 maart 2014
Heerlijk lang uitgeslapen vanmorgen, daarna zijn we lopend de bezienswaardigheden gaan bekijken. Het monument voor de gesneuvelde koninklijke troepen tijdens de Indochinese oorlog. Voor dit monument is het concept van de Arc de Triomphe uit Parijs gebruikt. Ook een soort avenue Champ d'Elisee, hier Lane Xang Avenue, met in het midden op de rotonde de Patuxai (overwinnaarspoort) gebouwd met de cement dat eigenlijk voor een Amerikaans vliegveld bedoeld was. Deze poort is vierkant en heeft 4 even grote doorgangen. Het is in het vierkant symmetrisch.
Ook deze stad kent nog veel Franse invloeden. De brede lanen die Avenues worden genoemd, de Boulevards, de koloniale bouwstijl en .... Koffie. Door de Fransen hierheen gebracht. De plantages liggen op de hoogvlakten en bezoeken we misschien later nog. We hebben onszelf getrakteerd op een heerlijke kop koffie. Er zijn hier veel coffeeshops, ook de bekende zoals Illy, Joma, en waar wij dronken: Treu Coffee.
De Champa trees (Plumeria / tempelbomen) staan nu in volle bloei ook hebben ze nu blaadjes. Het zijn gecultiveerde bomen en staan in perken en parken. De geur is enorm, een zoete exotische geur die vaak de stank van de stad verdoezeld.
Dag en nacht horen we het geluid van cicaden en krekels, maar vandaag zijn we langs een aantal bomen gelopen waar het geluid echt oorverdovend was. Het leek wel het snerpende geluid van een zaagmachine, wat ik eerst ook dacht, tjee, dat deed gewoon pijn aan de oren.

Verder hebben we de gouden tempel (Wat That Luang) bekeken, waar het ook al feest was. Daar hebben we weer een poosje bijgezeten.
Op de voorgrond van de foto van de That zie je het standbeeld van koning Setthathirat, de stichter van de stad.
Daarna hebben we eindeloos door prachtige parken gelopen waar geen kip te bekennen was. Onze lunch bestond uit fruit, dat we aan een kraam kochten. De watermeloen maakte de vrouw voor ons klaar en we gingen op pad met een plastic zak vol watermeloen stukjes. Kregen we niet op natuurlijk. Een groep kinderen was er blij mee.
Kilometers gemaakt vandaag en het was echt warm hoor, we zijn weer behoorlijk wat zweet kwijtgeraakt.

Maandag 17 maart 2014.
Vanmorgen om 7.45 uur zaten we op het politiebureau. We zaten bij de loketten te wachten en veel agenten liepen in en uit, maar niemand sprak Engels. Wij waren de enigen die aangifte kwamen doen. We hadden ons voorbereidt op een lange dag politie bureau. Na een half uur kwam er een agent die een beetje Engels sprak, hij verwees ons naar de tweede verdieping. Daar ook nog een kwartier gewacht voor we iemand iets konden vragen, en toen bleek dat we een verdieping lager moesten zijn. Hier is de eerste verdieping bagage grond. Daarna werden we supersnel geholpen, en om 9 uur stonden we buiten in het bezit van een proces verbaal in het Laotiaans? waar we niets van kunnen lezen. Nou ja, de stempel zal het hem moeten doen.
We hebben besloten om morgen naar Tahkhet te gaan, een klein plaatsje wat meer naar het zuiden. Jan had op internet gevonden dat je daar een brommer kan huren en dan een 4 daagse rondreis kan maken. (The loop van Tahkhet). We hebben bustickets gekocht en verder vandaag niets meer. Rustig boekje lezen op het hotelterras.